ഒരു സ്വര്ഗാരൊഹണത്തിന്റെ ന്റെ കഥയും ഒരു കുരുട്ടു ചോദ്യവും

 

അറുപതു വര്ഷത്തെ അടിപൊളി ജീവിതത്തിനു ശേഷം അതായത് തോന്ന്യവാസ ജീവിതത്തിനു ശേഷം, സഖാവ് കുഞ്ഞിരാമാട്ടാൻ അന്തരിച്ചു. ചത്ത്‌ എന്നോ വടിയായി എന്നോ പറഞ്ഞാലും തരക്കേടില്ല. നാട്ടുകാരും ബന്ധുക്കളും സുഹൃത്തുക്കളും, കൂടി നിന്ന മറ്റുള്ളവരും, അടുത്ത വീട്ടിൽ നിന്ന് അരിഞ്ഞെടുത്ത തെങ്ങിൻ കഷണങ്ങളിലും, ഇരവു വാങ്ങിയ ചിരട്ടകളിലും, ചുട്ടു എടുത്തതിനു ശേഷം ബാക്കിയായ കുഞ്ഞിരാമാട്ടന്റെ ആത്മാവ്, ഹൈഡ്രജൻ നിറച്ച ബലൂണ് പോലെ ആകാശങ്ങളുടെ ഉയരങ്ങളിലേക്ക് സഞ്ചരിക്കാൻ തുടങ്ങുകയും, ഒടുവിൽ ഉത്തരത്തിൽ മുട്ടി നില്കുകയും ചെയ്തു. എന്തോ തലയ്ക്കു മുട്ടിയതിന്റെ ആഘാതത്തിൽ ഉണർന്ന കുഞ്ഞിരാമാത്മാവ്, കണ്ണ് തുറന്നപ്പോൾ കണ്ടു ആ അത്ബുധ കാഴ്ച. തനിക്കു മുൻപിൽ തുറന്നു കിടക്കുന്ന രണ്ടു വാതിലുകൾ. ഇതെന്തു പണ്ടാരമാപ്പാ തലക്കു മുട്ടിയത്‌, ഇതെന്തു മായ ജാലമാ മുൻപിൽ കാണുന്നത്, ഇത്യാതി ചിന്തകള് മനസ്സില് ഒരുവിട്ടു കൊണ്ടു, ആത്മാവ് അവിടെ തന്നെ നിന്ന് പോയി. പക്ഷെ ഈ ആത്മാക്കളുടെ ചിന്തകളും, കൗസുവിന്റെ രഹസ്യങ്ങളും ഒരു പോലെ ആണ്. രണ്ടും ഉണ്ടാകുന്നതിനു മുൻപേ മറ്റുള്ളവർ അറിയും. അപ്രകാരം വിവരം അറിഞ്ഞത് കൊണ്ടാവാം, സ്വര്ഗലോക വാസിയായ സാക്ഷാൽ പടച്ചോൻ, കുഞ്ഞിരാമാത്മാവിനോട് ഇപ്രകാരം മൊഴിഞ്ഞു. മോനെ കുഞ്ഞിരാമാ, താൻ ഈ പ്രപഞ്ചത്തിന്റെ അറ്റത്ത്‌, നരക സ്വർഗ്ഗ കവാടങ്ങളിൽ, എത്തി നില്കുകയാണ്. യുക്തിയോടെ, ബുദ്ധിയോടെ ഏതെങ്കിലും ഒന്ന് തിരഞ്ഞെടുത്തു ശിഷ്ട കാലം അവിടെ തന്നെ വാഴുക.
ഇത്ര കാലവും സ്വർഗത്തിൽ തന്നെയാ കഴിഞ്ഞത് പടച്ചോനെ, ഇനി അല്പം നരകത്തിൽ ആയിക്കോട്ടെ, ആതമാവു മറുപടി കൊടുത്തു.
പടച്ചോൻ അത് കേട്ട് ചിരിച്ചു പോയി. ഏടോ വിഡ്ഢി, നരകത്തിൽ നരക തീ ആണ്. സ്വർഗത്തിൽ ആണെങ്കിൽ അപ്സരസ്സുകൾ വേണ്ടുവോളം. മാഹിയിൽ കിട്ടുന്നതൊക്കെയും അവിടെയും കിട്ടും. ആലോചിച്ചു നോക്ക്.
എന്നാൽ ഒരു ഓപ്ഷൻ കൊട്. എന്നായി ആത്മാവ്.
സ്വർഗത്തിലേക്ക് ഒരൊറ്റ വഴിയെ ഉള്ളു, ഓപ്ഷൻ ഇല്ലാത്ത ഒറ്റ വഴി, വേണമെങ്കിൽ ഒരു ചങ്ങാതിയെ ഫോണിൽ വിളിച്ചോ.
അത് വേണ്ട പടച്ചോനെ. വൈകുന്നേരം ഈ ഏഴു മണി നേരത്ത് നമ്മുടെ ചങ്ങായി മാരൊക്കെ അങ്ങ് പട്ട ഷാപ്പിൽ ആയിരിക്കും, ഫോണിൽ വിളിച്ചാൽ തെറിയെ കിട്ടൂ. മറ്റെന്തെങ്കിലും നമ്പര് ഇടൂ.
എന്നാൽ ഇതാ ഒരേ ഒരു ചോദ്യം. മുന്നിൽ കാണുന്ന വാതിലുകളിൽ ഏതെങ്കിലും ഒന്നിനോട് മാത്രം ഒരൊറ്റ ചോദ്യം. ആ ഒരൊറ്റ ചോദ്യം മതി നിനക്ക് വേണ്ടി സ്വർഗ്ഗ കവാടം കാണിച്ചു തരാൻ. പക്ഷെ ഒരു പ്രശ്നം, സ്വർഗ്ഗ വാതിൽ സത്യമേ പറയൂ. നരക വാതിൽ അസത്യവും. ഇത്രയും പറഞ്ഞു പുക മാത്രം ബാക്കി വച്ച് കൊണ്ടു പടച്ചോൻ അപ്രത്യക്ഷനായി.
സകലമാന ദേവന്മാരെയും ദേവിമാരെയും മനസ്സില് ധ്യാനിച്ച്‌, ജീവിതത്തിൽ ഇന്നോളം കണ്ട എല്ലാ ടീ വീ ക്വിസ് കളും മനസ്സില് ഉരുവിട്ട് അതാ കുഞ്ഞിരാമാത്മാവ് ചോദിക്കുന്നു ആ ഒറ്റ ചോദ്യം. ഉത്തരം ശരിയാണ്. കുഞ്ഞിരാമാത്മാവ് ഇൻ
കുഞ്ഞിരാമന്റെ സ്വര്ഗാരൊഹണ കഥ ഇവിടെ അവസാനിക്കുന്നു. അടുത്ത ചോദ്യം പ്രേക്ഷകരോടാണ്
കുഞ്ഞിരാമാത്മാവ്, ഏതോ ഒരു വാതിലിനോടു ചോദിച്ച ആ ഒറ്റ ചോദ്യം , അത് എന്താണ്.

amen

A MODERN FOLK TALE – AMEN – A VISUAL TREAT ANALISED

 A folk tale is a story transferred from generation to generation through oral repetition. Man’s mind is it’s living ground. It may consist of magic events and characters, cruel and wicked on the one side confronting the goodness of heart on the other.   Usually it has a morale to be imparted onto the onlookers and usually it have happy endings.

Then in which respect ‘Amen’ becomes the cinematization of a folktale. In every respect ‘no’.  this is the reason why I call it a modern folk tale.  Deduct the first two lines from the first paragraph, and you can see that the residue resembles something that we have witnessed in the film.  ‘amen’ consists of magic events and characters in every frame, not the magic created by supernatural beings, but the magic created by camera, the magic created by the deliberate distortion of real events. From the events which started with the crooked placement of  a packed feces on the idol, up to the culmination of events in the happy reunion of the couple, every thing visualized in this dramatic work has got a magic element in it. Jose pallissery is not reciting the everyday rituals in our daily life. He is not describing our everyday rivalry,  everyday pitfalls etc.etc. as you view it in every day life. There is a deliberate form of distortion in every act that he visualizes, mockery is gazing us even in an act of hatred.

THE FORMAT – stories were propagated through generations in lyrical format. My early experiences during my childhood, reminds me of a situation, where, at the eve of the marriages, ladies working in groups at the catering section, reciting poems about the heroes of ‘vadakkan paattu’.  This is my first knowledge about the  concept about this propagation. Thus the director has done a deliberate attempt to make the whole episode appear like a folklore through this lyrical format.  The film starts with chanted verses, describing the incidences happened in the life of the protagonists… their childhood, puberty. Etc etc. through which their love is culminated.

In every frame ‘amen’ reminds us that  our society is out of music.  The ‘kumarakari’ portrayed here with all the people striving for a musical victory, never resembles our generation, where hundreds and hundreds sit beside the idiot box, to see the star singers perform.  There, music is the expression of the life of a community,  whereas here it is a form of escape, a form of idol worship.

TRANSFORMING THE REAL INTO THE UNREAL:  no film can be called realistic, because the first thing that happens here, is the transformation a concrete event into a codified format.  The three dimensional world is transformed into two dimension. Beyond that  the director can do his own imagination to make the events more unreal.  The first time that we perceive , fr. Vincent vattoli, traversing the country paths along with the sextant , for the first time we feel this unreality, deliberately fed into the sequence, with the two wheeler that they are plying resembling a spaceship or something like a supernatural vehicle. Lijo hints, at the very beginning that such unrealities will follow suit.

Unless you see signs and wonders, you will never believe.....(John 4:48)

yes. we were seeing it at the beginning when the invading Tippu's soldiers, were thwarted from their seats, by those signs and wonders and yet again at the end, when the intrigues of father Ottaplaakkan were thwarted at the very beginning(or at the end). once, the invasion was from outside and now the insiders are posing a threat to the very existence of that society. the meaning is evident. Once the insiders promoted music, and now the same insiders, want to disband the same.  when a dictator reigns, the first thing we loses is the music. and what is the music of a society.

years before, we have heard a slogan which was somewhat like this 'we believe that a day will come when each and every man of this world will recite mutual love, as  in a music'.  the promoter of this slogan was actually equating the most fascinating attributes of human kind, namely music and love. the world deprived of music is a world deprived of love. from the balconies of her lonely mansion, the protagonist, opens the windows, to have the music an easy entry to her existence.  we see that, even in perils, that windows never remain closed. A solace to us, and to the mail protagonist, as well.