GHOSTS OF THE PAST REVISITING- MAICHEL HANEKE’S ‘CACHE’- A FILM TAKING AWAY THE SLEEP OF A FRENCH MAN

George Laurent, a successful TV anchor, and his wife Anne, a publisher, one day receives a surveillance tap, which shows simply the exteriors of their apartment and nothing more.  Video cassettes follow, which at first seems to be innocent pranks of a child, but later includes a horrifying child drawing with a child with blood dripping mouth.  Since there was no mortal dangers indicated, the police persons hesitate to take any immediate steps and the family have to live a haunted life.  But certain part of the clips, triggers in Laurent’s mind, some unusual incidents happened during his childhood, when the protagonist, through his compulsion, evicted an Arab boy living in his house, and of whom, his parents have got a plan to adopt, which he detested much, and with his crookedness the boy was evicted from the premises to a far away children’s home. The boy’ s name was Majid.  Laurent suspects that this Majid is doing these pranks just to terrorize him and thus to take his revenge.  Eventually one of the video clips lead him to the low rent apartment, where Majid lives.  Majid reveals that he knew nothing about the tape, but also states about his disgust that such a person have visited his scanty surroundings. Incidences follow, such as the disappearance of Laurent’s son, the arrest of Majid and his son,  return of Laurent's son after a brief stay at his friend’s house, release of Majid, irrational behavior of Laurent’s son, towards his parents. Etc. etc. And one day Majid invited Laurent, to his apartment, to discuss the matters, and when he was at his house, he committed suicide, by cutting his throat in the other’s presence.  Laurent was really shocked, but returns home to have a sleeping pill induced sleep.  At the end we see Anne, waiting for her son at the doorsteps of the school, and we find her departing with her son.

Haneke is not portraying a family tragedy, but directing us towards something else.  The first question that every viewer will ask is this ‘why a small crime(!) committed during one’s childhood, haunts one when he is an adult?  All of us should have gone through such phases in our life, but none of us remembers and none of us regrets about those happenings. Then why Laurent?  Haneke answers in other sequences. In one, we see a TV program depicting the deployment of military during Iraq war and the subsequent co=ordination between  the first world, to obliterate a small nation.  The answer lies there. We are reminded of the imperialist past of France, their forceful occupation of Algeria, the tortures, massacres, etc. etc. that every French man want to forget. It is the duty of a writer, a poet, or a film maker, to remind us of the atrocities that we have committed in the past and only through such reminders that we can refrain from such heinous acts in future. Thanks Haneke

FALLACIES IN SCIENCE

How can an assumption be proved?  Only when you enter the laboratory and perceive with your own senses, that such and such a thing is correct. Your bodily presence at the premise is a pre condition. Instead, if we are convinced of the proofs through the lines of a particular book (like bible) or through the statements of a group people that we call scientists, then it is better to call this proof as belief. The technical jargons of science never permit us to conceive the truth with our senses or to elucidate the proofs through the calculations that we do not know. So when they say that there is HIV, we believe that there is, and if some other negates this idea, then we are confused.  Thus two gods are formed and we are forced to believe one.  I believe that the earth is round, because someone have taught me so. I believe that people landed in moon, because I have seen the photographs of the incident in news papers.  If the photographs were fake, what can my belief be called?(there are still many, who believe that the moon landing was a fake drama. Some scientists have stated that, even now we are not in a position to land in moon.  I don’t know.)

There is incompatibility in our statements, because, so far I was elaborating about the fate of the present day science, and you about the scientific attitude.  The main problem here is that we are losing our scientific attitude even in the matters relating to science.  Why the atheists direct their precious time and energy in criticizing a philosophy which is at the verge of extinction, and why they cannot expose the fallacies prevalent in the present system that we call science. Why they are not bothered about the fact that our present day science is fully manipulated in the hands of vested interests and that the present day industries, and the corresponding consumption patterns of the society in the long run will destroy our flora and fauna.  Why, we,  the  science people,  still believe that some miracles will happen to save the earth, even when our natural resources are drained by our voracious consumption.

At some primordial time, our quack doctors used poisons to treat the body of diseases, they used hot iron rods to immunize the wounds .  but now we have replaced those crude practices with the most modern chemotherapies and radiation therapies. History repeats in other forms.  To kill in the name of religion was unscientific, but to kill in the name of science, we call it scientific.  Our scientific attitude cannot stop wars or mass killings. Let science prevail and not the earth, not its flora and fauna and not the human who traverses its surfaces

പണ്ടെന്നോ കേട്ട കഥയാണ്. 
മഹാപുരം എന്ന രാജ്യത്തെ മഹാരാജാവ് വിചിത്രമായ ഒരു സ്വഭാവത്തിന് അടിമയായിരുന്നു. അദ്ദേഹം ബഹളങ്ങൾ ഇഷ്ടപ്പെടുന്ന രാജാവായിരുന്നു. സാധാരണ രാജാക്കളുടെ സദസ്സിൽ കവികളുടെയും കലാകാരന്മാരുടെയും കൂട്ടം ഉണ്ടായിരുന്നത് പോലെ ഇദ്ദേഹത്തിന്റെ സദസ്സിൽ കൂക്ക് വിളിക്കാരുടെ ഒരു സമൂഹം തന്നെ ഉണ്ടായിരുന്നു. പക്ഷെ എന്ത് ചെയ്യാം രാജാവ് പുത്ര സൗഭാഗ്യം ഇല്ലാതെ ദുഖിതൻ ആയിരുന്നു. സകലമാന ദൈവങ്ങളെയും പ്രാര്തിച്ചതിന്റെ ഫലമായി പ്രസ്തുത ദൈവങ്ങൾ കനിഞ്ഞത് കൊണ്ടാവാം, അദ്ധേഹത്തിന്റെ ഭാര്യ ഗർഭിണി ആവുകയും യഥാ സമയം ഒരു ആണ്‍ കുഞ്ഞിനെ പ്രസവിക്കുകയും ചെയ്തു. കുട്ടി വളരുകയും അവന്റെ ജന്മ ദിനങ്ങൾ യഥാ സമയം കൊണ്ടാടപ്പെടുകയും, അത്തരം വേളകളിൽ വിലപിടിപ്പുള്ള പാരിതോഷികൾ കൊണ്ടു രാജാവ് അവനെ പൊതിയുകയും ചെയ്യുന്നത് പതിവായിരുന്നു. കുട്ടി വളർന്നു വളർന്നു സംസാരിക്കാൻ തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു. ആ വര്ഷത്തെ അവന്റെ ജന്മദിനം ആഗതമായി കൊണ്ടിരിക്കയാണ്.  പക്ഷെ രാജാവ് അന്നൊരു തീരുമാനം എടുത്തു. ഈ വര്ഷം മകന് തന്റെ ഇങ്ങിതത്തിനൊത്ത പാരിതോഷികങ്ങല്ക് പകരം, അവൻ സ്വന്തം ഇഷ്ടത്തിനൊത്ത പാരിതോഷികം സ്വയം തിരഞ്ഞെടുക്കട്ടെ എന്ന്. രാജാവും മന്ത്രിയും രാജ പുത്രനെ ബഹളങ്ങൾ ഒന്നും ഇല്ലാത്ത ഒരു മുറിയിൽ കൊണ്ടു പോയി ഇരുത്തി അവന്റെ ആഗ്രഹം എന്തെന്ന് അറിയാനുള്ള അവരുടെ ജിജ്ഞാസ കുട്ടിയെ അറിയിച്ചു. അപ്പോൾ കുട്ടി ഇപ്രകാരം മൊഴിഞ്ഞു. 'അച്ഛാ എനിക്ക് ശ്രേഷ്ടമായ ശബ്ദം കേൾക്കണം'. രാജാവ് ആകെ കോരിത്തരിച്ചു പോയി. കുറെ കാലം പെറാത്ത ഭാര്യ പെട്ടന്ന് പെറ്റപ്പോൾ തന്നെ രാജാവിനു ചെറിയ ഒരു സംശയം ഉണ്ടായിരുന്നു, ഇവൾ വല്ല വേലയും ഒപ്പിച്ചോ എന്ന്. പക്ഷെ മകന്റെ ഉത്തരം കേട്ട മാത്രയിൽ രാജാവ് മന്ത്രിയോട് പറഞ്ഞു. 'എട മന്ത്രി, ഇവൻ എന്റെ മോൻ തന്നെ. ഉടൻ നാട്ടുകാരെ മുഴുവൻ അറിയിക്കുക. അന്നേ ദിവസം രാവിലെ പത്തുമണി നേരത്ത് കുട്ടിയുടെ ജന്മ ദിന സമയത്ത്, രാജ്യത്തെ ആകമാനം ജനങ്ങള് അവരുടെ നാല്കാലികൾ അടക്കം വിശാലമായ കൊട്ടാര മുറ്റത്ത്‌ എത്തിച്ചേരുകയും ഓരോരുത്തരും അവരവരുടെ കഴിവിനൊത്ത നാനാ വിധ ശബ്ദങ്ങൾ ഉറക്കെ പ്രകടിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യണമെന്നും ആയതിൽ ഒരു കുട്ടി പോലും വിമുഖത കാണിക്കരുത് എന്നും അറിയിക്കുക.' വിവരം നാട് മുഴുക്കെ ചര്ച്ച ചെയ്യപ്പെട്ടു. പക്ഷെ എന്ത് ചെയ്യാം മന്ത്രിയുടെ ഭാര്യ  കുബുദ്ധി ആയിരുന്നു. ആ ദിവസം രാത്രി തലയണ മന്ത്രത്തിന്റെ നേരത്ത് അവർ ഇപ്രകാരം മന്ത്രി കണവനോട് പറഞ്ഞു ' എന്റെ കണവനും  ആള്കാരുടെ കൂട്ടത്തിൽ കൂക്കി വിളിക്കാൻ തന്നെ തീരുമാനിച്ചോ. എന്നാൽ എന്നെ അതിനു കിട്ടില്ല. ഞാൻ അവിടെ വന്നു ഒന്നും മിണ്ടാതെ നില്കും. ശ്രേഷ്ടമായ ശബ്ദം എനിക്കും കേൾക്കണം.' മന്ത്രിയും ആലോചിച്ചു . ശരിയാണ്. ആ ജനകോടി കൾ കിടയിൽ ഞങ്ങൾ രണ്ടു പേര് നിശ്ശ്ബ്ദരായാൽ ആരറിയാൻ. ഞാനും ശ്രേഷ്ടമായ ശബ്ദം കേൾക്കും, മൗനി ആയി. അന്ന് മന്ത്രി ഗൃഹത്തിൽ വസ്ത്രം അലക്കാൻ വന്ന ശ്യാമള യോട് മന്ത്രി ഭാര്യ ഇപ്രകാരം പറഞ്ഞു 'എടീ നീയും നിന്റെ തീയ്യനും അന്ന് കൂക്കാൻ വരുന്നുണ്ടോ. നമ്മള് രണ്ടു പേരും കൂക്കേണ്ട എന്ന് തീരുമാനിച്ചു '. അപ്പോൾ ശ്യാമള 'ശരിയാ ചേച്ചി, നമ്മളും നിങ്ങളുടെ കൂടെ കൂടിക്കോട്ടെ '. അപ്പോൾ മന്ത്രി പത്നി 'അതേടി, ഇത് ആരറിയാനാ. നീ ഇത് ആരോടും പറയണ്ട.'

രാജ കുമാരന്റെ ജനന ദിവസം ആഗതമായി.രാവിലെ പത്തു മണിയോട് അടുക്കുന്നു. കൊട്ടാര വാതില്കൽ കെട്ടിയ ഉയര്ന്ന പന്തലിൽ രാജവം പുത്രനും അവരവരുടെ സിംഹാസനങ്ങളിൽ ഇരിക്കുന്നു. തൊട്ടടുത്ത്‌ ഒരു ഭടൻ കാഹളം മുഴക്കാൻ തയ്യാറായി നില്കുന്നു. ജന സഹസ്രങ്ങൾ കൊട്ടാര മുറ്റത്ത്‌ കാഹള ധ്വനി കേൾക്കാൻ കാതോർത്തിരിക്കുന്നു. അതാ കാഹളം മുഴങ്ങുക ആയി. പക്ഷെ. അത്ഭുതം. കൊട്ടാര മുറ്റത്ത്‌ പരിപൂർണ നിശ്ശബ്ദത. ഇല അനങ്ങുന്ന ശബ്ദം പോലും കേൾകാം. രാജാവ് ക്രുദ്ധനായി, വാളെടുത്തു, ജന സഹസ്രങ്ങളെ മുഴുവൻ ഒറ്റ വെട്ടിനു കൊല്ലാനുള്ള ആവേശത്തോടെ സിംഹാസനത്തിൽ നിന്ന് എഴുന്നേറ്റു. പക്ഷെ മറ്റൊരു അത്ഭുതം. തൊട്ടപ്പുറത്ത് തന്റെ പുത്രൻ സന്തോഷാധിരേകത്താൽ കൈ കൊട്ടി ചിരിക്കുന്നു . 'ഒച്ചയൊന്നും കേൾക്കാത്തത് കൊണ്ടു ഇവന് വട്ടായിപ്പോയോ പടച്ചോനെ' രാജാവു മനസ്സിൽ സംശയിച്ചു. ഒരു വിധം ധൈര്യം സംഭരിച്ചു രാജാവ് മകനോട്‌ ചോദിച്ചു. 'മകനെ ഇത്ര സന്തോഷിക്കാൻ മാത്രം ഇവിടെ എന്ത് ഉണ്ടായി?' അച്ഛന്റെ ചോദ്യം കേട്ട് മകൻ പറഞ്ഞു 'അച്ഛാ ഞാൻ ശ്രേഷ്ടമായ ശബ്ദം കേട്ടു . ഇന്ന് ജീവിതത്തിൽ ആദ്യമായി ഞാൻ കുയിൽ പാടുന്നത് കേട്ടു , ഇലകൾ ഇളകുന്നതും പുഴ ഒഴുകുന്നതും കേട്ടു'