കേരളത്തിലെ തൊഴിൽ മേഖല മറ്റിടങ്ങളിലെ തൊഴിൽ മേഖലയെക്കാൾ എത്രയോ മെച്ചമാണ് എന്ന് പറയാതെ നിവൃത്തിയില്ല. എല്ലാവർക്കും നല്ല നിലവാരത്തിലുള്ള കൂലിയാണ് ഇവിടെ ലഭിക്കുന്നത്. ഒരു കൽ പണിക്കാരന് ഇവിടെ ഒരു ദിവസം ആയിരം രൂപ വരെ കൂലി ഉണ്ട്. തിന്നാൻ പോലും മര്യാദക്കു കൊടുക്കാത്ത ഉത്തര ഇന്ത്യൻ സംസ്ഥാനങ്ങളെ അപേക്ഷിച്ച് ഇത് വളരെ ഏറെ മെച്ചമാണ് എന്ന് പറയാതെ അറിയാം. അത് കൊണ്ടു തന്നെ ആണ് ഉത്തര ഇന്ത്യൻ സംസ്ഥാനങ്ങളിൽ നിന്നുള്ള ഒഴുക്ക് ഇന്നും തുടരുന്നത്.
പക്ഷെ ഇതിനു മറ്റൊരു വശമുണ്ട്. കേരളക്കാരന് എന്ത് കൊണ്ടു ഇത്ര അധികം കൂലി കൊടുക്കാൻ പറ്റുന്നു എന്നുള്ള പ്രധാന പ്പെട്ട ചോദ്യം ഇവിടെ ആണ് വരുന്നത്. അതിനു മാത്രമുള്ള വിഭവങ്ങൾ ഇവിടെ സൃഷ്ടിക്കപ്പെടുന്നുണ്ടോ. കൃഷിയുടെ കാര്യം പോലും നമ്മോടു പറയുന്നത് വളരെ പരിതാപകരമായ അവസ്ഥയാണ്. അതായത് ഇവിടെ ഉള്ളവനോ, പുറത്തു നിന്ന് ഇങ്ങോട്ട് വന്നവനോ ആവശ്യമായ ഭക്ഷണം ഇവിടെ ഉലപാദിപ്പിക്കുന്നില്ല. എന്നിട്ടും നമ്മൾ എല്ലാവര്ക്കും മുഷ്ടാന്നം തിന്നാനുള്ള വക ഇവിടെ നിന്ന് കൊടുക്കുന്നു. അവിടെയാണ് നമ്മൾ തീരെ അവഗണിക്കുന്ന കര്ഷകന്റെ കഷ്ടപ്പാടുകൾ തെളിഞ്ഞു വരുന്നത്. നമ്മൾ ഈ ബംഗാളിക്കും, ഗുജറാത്തി ക്കും, കര്ണാടക ക്കാരനും ഒക്കെ തിന്നാൻ കൊടുക്കുന്നത് അവൻ അല്ലെങ്കിൽ അവന്റെ കുടുംബക്കാര് അവന്റെ നാട്ടിൽ ഉണ്ടാക്കിയ ധാന്യങ്ങൾ ഒക്കെ തന്നെയാണ്. അതായത് അവിടെ അവരെ കുറഞ്ഞ കൂലിയിൽ തളച്ചിട്ടു അത് കൊണ്ടു അവര്ക്ക് മര്യാദക്കു തിന്നാൻ പോലും ഇല്ലാത്ത അവസ്ഥ ഉണ്ടാക്കി , ആ മിച്ച ധാന്യം ആണ് നാം ഇവിടെ ആര്ഭാടമായി കഴിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്നത്. മറ്റൊരു തരത്തില പറഞ്ഞാൽ, അവിടെ അവര് കുറഞ്ഞ കൂലിയിൽ ജീവിക്കേണ്ടത്, നമ്മുടെ ഭക്ഷണം മുട്ടില്ലാതെ പോകേണ്ടതിനു ആവശ്യമായി വരുന്നു എന്ന് അർഥം
കൂലിയും വിശപ്പും തമ്മിൽ നേരിട്ട് ബന്ധമുണ്ടോ എന്ന് ചോദിച്ചാൽ ഉണ്ട് എന്ന് തന്നെയാണ് ഉത്തരം. സാമ്പത്തിക ശാസ്ത്രത്തിലെ ഇത്തരം അടിസ്ഥാന ചോദ്യങ്ങള്ക്ക് വ്യക്തമായ ഉത്തരം കിട്ടാൻ നമുക്ക് ചില മുൻ വിധികൾ ആവശ്യമാണ്. ഇക്കാര്യത്തിൽ ഞാൻ സ്വീകരിക്കുന്ന ആദ്യ മുൻ വിധി, മനുഷ്യന് ഭക്ഷണം മാത്രമേ ആവശ്യമുള്ളൂ എന്നതാണ്. രണ്ടാമതെത് ഈ ഭക്ഷണം ഒരു തരത്തിലും നമുക്ക് കുറെ കാലം സൂക്ഷിച്ചു വെക്കാൻ ആവില്ല എന്നുള്ളതാണ്. അതായത് സൃഷ്ടിക്ക പ്പെട്ട ഭക്ഷണം ഉടനെ തന്നെ തിന്നു തീര്തിരിക്കണം എന്ന് അർഥം. (ബൈബിളിൽ പറഞ്ഞത് പോലെ അടുത്ത ദിവസം പുഴു അരിച്ചു പോകുന്ന അവസ്ഥ) അടുത്തതായി ഞാൻ സങ്കല്പിക്കുന്നത് ഇവിടെ ഉള്ളവരോക്കെയും കൂലി പണി എടുക്കുന്നവർ മാത്രമാണ് എന്നത്രെ. കാര്ഷിക ഉല്പാദകൻ (കൃഷി പണിക്കാരൻ) മാത്രമേ ഉള്ളൂ എന്ന് അർഥം. നാം ഉദ്ദേശിക്കുന്ന കാര്യം ശരിയായ രീതിയിൽ സമർതിചതിനു ശേഷം, മറ്റു ആവശ്യങ്ങൾ ഈ അടിസ്ഥാന ആവശ്യത്തോട് കൂട്ടി ചേർത്ത് അതിന്റെ ആഘാതങ്ങൾ പഠിക്കുകയാവും കൂടുതൽ എളുപ്പം.
മേലെ പറഞ്ഞ മുൻ വിധികളിൽ നിന്ന് ഉരുത്തിരിഞ്ഞു വരുന്ന പ്രധാനപ്പെട്ട കാര്യം, ഇവിടെ ഉള്ള ആകെ ഭക്ഷ്യ ഉല്പന്നങ്ങളുടെ (വിദേശി ഇവിടെ നിന്ന് അടിച്ചെടുത്തത് കഴിച്ചു ബാക്കി ) വില എന്നത് ഇവിടെ ഉള്ള ആകെ കൂലി ആയിരിക്കും എന്നുള്ളതാണ്. മറ്റൊരു തരത്തിൽ പറഞ്ഞാൽ കൂലി എത്ര മാത്രം ആയാലും, അത് കൊണ്ടു കൊടുക്കാവുന്ന ഭക്ഷണങ്ങൾ ഇത് മാത്രമാണ്. അതായത് നൂറു കൂലി പണിക്കാർ ഉണ്ടെങ്കിൽ, ഇവിടെ ഉള്ള ഭക്ഷ്യ ഉത്പന്നങ്ങൾ വെറും 80 പേര്ക്ക് മാത്രം കഴിച്ചു പോകാവുന്ന മാത്രമേ ഉള്ളൂ എങ്കിൽ ഈ 80 പേര്ക്ക് മാത്രമേ കൂലി ഉണ്ടാകാൻ പാടുള്ളൂ. കാരണം അവര്ക്ക് തിന്നാൻ മാത്രമുള്ളതെ ഇവിടെ ഉള്ളൂ. ബാക്കി 20 ശതമാനത്തെ കൂലി ഇല്ലാത്തവർ ആയി നില നിർത്തുക തന്നെ വേണം. ഇനി ഒരു സൌകര്യത്തിനു വേണ്ടി എല്ലാവര്ക്കും കൂലി കൊടുത്തിരിക്കണം എന്ന് തീരുമാനിച്ചാൽ ഈ കൂലി ഇല്ലാത്ത 20 ശതമാനത്തിനു കൂലി കൊടുക്കുന്നതിനു സാമാന്തരികമായി, എല്ലാവരുടെയും ഭക്ഷണ ലഭ്യത കുറയുന്നു. മൂന്നു നേരം ചോറ് തിന്നവൻ ഇനി രണ്ടു നേരം മാത്രമേ തിന്നൂ എന്ന് സാരം.
ഇതിൽ നിന്ന് മനസ്സിലാകുന്നത് കാര്ഷിക വിഭവങ്ങൾ ഒരു സ്ഥിര പരിമാണത്തിൽ നില്കുന്ന ഇടത്ത്, കൂലിയിലുള്ള ഏറ്റ കുറച്ചിലുകൾ സമൂഹത്തിൽ ആകെ വരുത്തുന്ന ഒരു മാറ്റം, തിന്നുകയോ തിന്നാതിരിക്കുകയോ ചെയ്യുന്നവന്റെ സംഖ്യയിൽ സൃഷ്ടിക്കുന്ന താല്കാലിക മാറ്റങ്ങൾ മാത്രമാണ്. അവരുടെ സംഖ്യ ഷിഫ്റ്റ് ചെയ്തു കൊണ്ടിരിക്കും എന്ന് മാത്രം. ഒരു നിതാന്ത പരിഹാരം ഈ സമസ്യക്ക് ഇല്ല എന്ന് അർഥം. അത്തരം ഒരു പരിഹാരം, എല്ലാവരെയും തീറ്റിക്കാൻ മാത്രം വിഭവങ്ങൾ ഇവിടെ ഉണ്ടെങ്കിലെ പറ്റൂ.
അപ്പോൾ കേരളത്തിൽ കൂലി വളരെ കൂടിയിരിക്കുന്നു എന്നതിന് അർഥം, ഇവിടെ അത്ര അധികം കൂലി കൊടുക്കാൻ മാത്രമുള്ള ഭക്ഷണ വസ്തുക്കൾ ഉണ്ട് എന്ന് തന്നെ ആകണം. പക്ഷെ സ്ഥിതി അതല്ല. അപ്പോൾ നമുക്ക് അത്തരം ഒരു സ്ഥിതി ഉടലെടുത്തത്, നാം ഈ ഭക്ഷണം മറ്റെവിടെ നിന്നോ, ചുള് വിലക്ക് അടിച്ചു കൊണ്ടു വന്നത് കൊണ്ടാവണം. എന്ത് കൊണ്ടാണ് നമുക്ക് അത്രയും ചെറിയ വിലക്ക് ഈ സാധനം കിട്ടുന്നത് എന്നതാണ് അടുത്ത ചോദ്യം. അതിന്റെ ഉത്തരം വളരെ ലളിതമാണ്. അത് ഉല്പാദിപ്പിക്കുന്ന കൃഷിക്കാരനിൽ നിന്ന് നാം അത് ബല പൂർവ്വം കവർന്നെടുക്കുകയാണ്. അതിനു നാം ഉപയോഗിക്കുന്നത് ശാരീരിക ബലം അല്ല എന്ന് മാത്രം. നാണയത്തിന്റെ ബലം ആണ്. അപ്പോൾ നിങ്ങൾക്ക് യുക്തി ഗതമായ ഒരു സംശയം തോന്നിയേക്കാം. കൃഷി ചെയ്യുന്നവൻ അവനു വേണ്ടത് കഴിച്ചു ബാക്കി മാത്രമല്ലേ നമുക്ക് തരുള്ളൂ എന്ന്. തര്ക്കത്തിന് വേണ്ടി അത് ശരിയാണ് എന്ന് സമ്മതിക്കാം. പക്ഷെ തർക്കങ്ങൾ പ്രായോഗിക തലങ്ങളിൽ തികഞ്ഞ പരാജയങ്ങൾ ആയിരിക്കും. ഇവിടെ കൃഷി ചെയ്യുന്നവൻ അവൻ കൃഷിയിറക്കുന്ന ഇടത്തിന്റെ ഉടമസ്ഥൻ ആണെങ്കില മാത്രമേ അത് സംഭവിക്കൂ. പക്ഷെ ഇവിടെ സ്ഥിതി അതല്ല. (സാന്ദർഭികമായി മറ്റൊരു കാര്യം കൂടെ പറയാം. ഇവിടെ കൃഷി ഭൂമി എല്ലാവര്ക്കും തുല്യമായി ഭാഗിച്ചിരുന്നു എങ്കിൽ ധാന്യ കൃഷി പൂര്ണമായും നശിച്ചു പോകുകയും, അല്പം പോലും ശേഷിക്കുന്നവ, അവ ഉള്പാടിപ്പിക്കുന്നവൻ അവന്റെ ആവശ്യത്തിനു വേണ്ടി മാത്രം ഉല്പാദിപ്പിക്കുന്നവയും ആവും. അന്ന് നാം പട്ടിണി കിടക്കേണ്ടി വരും എന്ന് ഉറപ്പു. അത് കൊണ്ടു നമ്മൾ നടപ്പാക്കിയ ഭൂ പരിഷ്കരണം, മറ്റു സംസ്ഥാനങ്ങൾ നടപ്പിൽ വരുത്താതിരിക്കുന്നതാവും നമുക്ക് നല്ലത്
പക്ഷെ ഇതിനു മറ്റൊരു വശമുണ്ട്. കേരളക്കാരന് എന്ത് കൊണ്ടു ഇത്ര അധികം കൂലി കൊടുക്കാൻ പറ്റുന്നു എന്നുള്ള പ്രധാന പ്പെട്ട ചോദ്യം ഇവിടെ ആണ് വരുന്നത്. അതിനു മാത്രമുള്ള വിഭവങ്ങൾ ഇവിടെ സൃഷ്ടിക്കപ്പെടുന്നുണ്ടോ. കൃഷിയുടെ കാര്യം പോലും നമ്മോടു പറയുന്നത് വളരെ പരിതാപകരമായ അവസ്ഥയാണ്. അതായത് ഇവിടെ ഉള്ളവനോ, പുറത്തു നിന്ന് ഇങ്ങോട്ട് വന്നവനോ ആവശ്യമായ ഭക്ഷണം ഇവിടെ ഉലപാദിപ്പിക്കുന്നില്ല. എന്നിട്ടും നമ്മൾ എല്ലാവര്ക്കും മുഷ്ടാന്നം തിന്നാനുള്ള വക ഇവിടെ നിന്ന് കൊടുക്കുന്നു. അവിടെയാണ് നമ്മൾ തീരെ അവഗണിക്കുന്ന കര്ഷകന്റെ കഷ്ടപ്പാടുകൾ തെളിഞ്ഞു വരുന്നത്. നമ്മൾ ഈ ബംഗാളിക്കും, ഗുജറാത്തി ക്കും, കര്ണാടക ക്കാരനും ഒക്കെ തിന്നാൻ കൊടുക്കുന്നത് അവൻ അല്ലെങ്കിൽ അവന്റെ കുടുംബക്കാര് അവന്റെ നാട്ടിൽ ഉണ്ടാക്കിയ ധാന്യങ്ങൾ ഒക്കെ തന്നെയാണ്. അതായത് അവിടെ അവരെ കുറഞ്ഞ കൂലിയിൽ തളച്ചിട്ടു അത് കൊണ്ടു അവര്ക്ക് മര്യാദക്കു തിന്നാൻ പോലും ഇല്ലാത്ത അവസ്ഥ ഉണ്ടാക്കി , ആ മിച്ച ധാന്യം ആണ് നാം ഇവിടെ ആര്ഭാടമായി കഴിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്നത്. മറ്റൊരു തരത്തില പറഞ്ഞാൽ, അവിടെ അവര് കുറഞ്ഞ കൂലിയിൽ ജീവിക്കേണ്ടത്, നമ്മുടെ ഭക്ഷണം മുട്ടില്ലാതെ പോകേണ്ടതിനു ആവശ്യമായി വരുന്നു എന്ന് അർഥം
കൂലിയും വിശപ്പും തമ്മിൽ നേരിട്ട് ബന്ധമുണ്ടോ എന്ന് ചോദിച്ചാൽ ഉണ്ട് എന്ന് തന്നെയാണ് ഉത്തരം. സാമ്പത്തിക ശാസ്ത്രത്തിലെ ഇത്തരം അടിസ്ഥാന ചോദ്യങ്ങള്ക്ക് വ്യക്തമായ ഉത്തരം കിട്ടാൻ നമുക്ക് ചില മുൻ വിധികൾ ആവശ്യമാണ്. ഇക്കാര്യത്തിൽ ഞാൻ സ്വീകരിക്കുന്ന ആദ്യ മുൻ വിധി, മനുഷ്യന് ഭക്ഷണം മാത്രമേ ആവശ്യമുള്ളൂ എന്നതാണ്. രണ്ടാമതെത് ഈ ഭക്ഷണം ഒരു തരത്തിലും നമുക്ക് കുറെ കാലം സൂക്ഷിച്ചു വെക്കാൻ ആവില്ല എന്നുള്ളതാണ്. അതായത് സൃഷ്ടിക്ക പ്പെട്ട ഭക്ഷണം ഉടനെ തന്നെ തിന്നു തീര്തിരിക്കണം എന്ന് അർഥം. (ബൈബിളിൽ പറഞ്ഞത് പോലെ അടുത്ത ദിവസം പുഴു അരിച്ചു പോകുന്ന അവസ്ഥ) അടുത്തതായി ഞാൻ സങ്കല്പിക്കുന്നത് ഇവിടെ ഉള്ളവരോക്കെയും കൂലി പണി എടുക്കുന്നവർ മാത്രമാണ് എന്നത്രെ. കാര്ഷിക ഉല്പാദകൻ (കൃഷി പണിക്കാരൻ) മാത്രമേ ഉള്ളൂ എന്ന് അർഥം. നാം ഉദ്ദേശിക്കുന്ന കാര്യം ശരിയായ രീതിയിൽ സമർതിചതിനു ശേഷം, മറ്റു ആവശ്യങ്ങൾ ഈ അടിസ്ഥാന ആവശ്യത്തോട് കൂട്ടി ചേർത്ത് അതിന്റെ ആഘാതങ്ങൾ പഠിക്കുകയാവും കൂടുതൽ എളുപ്പം.
മേലെ പറഞ്ഞ മുൻ വിധികളിൽ നിന്ന് ഉരുത്തിരിഞ്ഞു വരുന്ന പ്രധാനപ്പെട്ട കാര്യം, ഇവിടെ ഉള്ള ആകെ ഭക്ഷ്യ ഉല്പന്നങ്ങളുടെ (വിദേശി ഇവിടെ നിന്ന് അടിച്ചെടുത്തത് കഴിച്ചു ബാക്കി ) വില എന്നത് ഇവിടെ ഉള്ള ആകെ കൂലി ആയിരിക്കും എന്നുള്ളതാണ്. മറ്റൊരു തരത്തിൽ പറഞ്ഞാൽ കൂലി എത്ര മാത്രം ആയാലും, അത് കൊണ്ടു കൊടുക്കാവുന്ന ഭക്ഷണങ്ങൾ ഇത് മാത്രമാണ്. അതായത് നൂറു കൂലി പണിക്കാർ ഉണ്ടെങ്കിൽ, ഇവിടെ ഉള്ള ഭക്ഷ്യ ഉത്പന്നങ്ങൾ വെറും 80 പേര്ക്ക് മാത്രം കഴിച്ചു പോകാവുന്ന മാത്രമേ ഉള്ളൂ എങ്കിൽ ഈ 80 പേര്ക്ക് മാത്രമേ കൂലി ഉണ്ടാകാൻ പാടുള്ളൂ. കാരണം അവര്ക്ക് തിന്നാൻ മാത്രമുള്ളതെ ഇവിടെ ഉള്ളൂ. ബാക്കി 20 ശതമാനത്തെ കൂലി ഇല്ലാത്തവർ ആയി നില നിർത്തുക തന്നെ വേണം. ഇനി ഒരു സൌകര്യത്തിനു വേണ്ടി എല്ലാവര്ക്കും കൂലി കൊടുത്തിരിക്കണം എന്ന് തീരുമാനിച്ചാൽ ഈ കൂലി ഇല്ലാത്ത 20 ശതമാനത്തിനു കൂലി കൊടുക്കുന്നതിനു സാമാന്തരികമായി, എല്ലാവരുടെയും ഭക്ഷണ ലഭ്യത കുറയുന്നു. മൂന്നു നേരം ചോറ് തിന്നവൻ ഇനി രണ്ടു നേരം മാത്രമേ തിന്നൂ എന്ന് സാരം.
ഇതിൽ നിന്ന് മനസ്സിലാകുന്നത് കാര്ഷിക വിഭവങ്ങൾ ഒരു സ്ഥിര പരിമാണത്തിൽ നില്കുന്ന ഇടത്ത്, കൂലിയിലുള്ള ഏറ്റ കുറച്ചിലുകൾ സമൂഹത്തിൽ ആകെ വരുത്തുന്ന ഒരു മാറ്റം, തിന്നുകയോ തിന്നാതിരിക്കുകയോ ചെയ്യുന്നവന്റെ സംഖ്യയിൽ സൃഷ്ടിക്കുന്ന താല്കാലിക മാറ്റങ്ങൾ മാത്രമാണ്. അവരുടെ സംഖ്യ ഷിഫ്റ്റ് ചെയ്തു കൊണ്ടിരിക്കും എന്ന് മാത്രം. ഒരു നിതാന്ത പരിഹാരം ഈ സമസ്യക്ക് ഇല്ല എന്ന് അർഥം. അത്തരം ഒരു പരിഹാരം, എല്ലാവരെയും തീറ്റിക്കാൻ മാത്രം വിഭവങ്ങൾ ഇവിടെ ഉണ്ടെങ്കിലെ പറ്റൂ.
അപ്പോൾ കേരളത്തിൽ കൂലി വളരെ കൂടിയിരിക്കുന്നു എന്നതിന് അർഥം, ഇവിടെ അത്ര അധികം കൂലി കൊടുക്കാൻ മാത്രമുള്ള ഭക്ഷണ വസ്തുക്കൾ ഉണ്ട് എന്ന് തന്നെ ആകണം. പക്ഷെ സ്ഥിതി അതല്ല. അപ്പോൾ നമുക്ക് അത്തരം ഒരു സ്ഥിതി ഉടലെടുത്തത്, നാം ഈ ഭക്ഷണം മറ്റെവിടെ നിന്നോ, ചുള് വിലക്ക് അടിച്ചു കൊണ്ടു വന്നത് കൊണ്ടാവണം. എന്ത് കൊണ്ടാണ് നമുക്ക് അത്രയും ചെറിയ വിലക്ക് ഈ സാധനം കിട്ടുന്നത് എന്നതാണ് അടുത്ത ചോദ്യം. അതിന്റെ ഉത്തരം വളരെ ലളിതമാണ്. അത് ഉല്പാദിപ്പിക്കുന്ന കൃഷിക്കാരനിൽ നിന്ന് നാം അത് ബല പൂർവ്വം കവർന്നെടുക്കുകയാണ്. അതിനു നാം ഉപയോഗിക്കുന്നത് ശാരീരിക ബലം അല്ല എന്ന് മാത്രം. നാണയത്തിന്റെ ബലം ആണ്. അപ്പോൾ നിങ്ങൾക്ക് യുക്തി ഗതമായ ഒരു സംശയം തോന്നിയേക്കാം. കൃഷി ചെയ്യുന്നവൻ അവനു വേണ്ടത് കഴിച്ചു ബാക്കി മാത്രമല്ലേ നമുക്ക് തരുള്ളൂ എന്ന്. തര്ക്കത്തിന് വേണ്ടി അത് ശരിയാണ് എന്ന് സമ്മതിക്കാം. പക്ഷെ തർക്കങ്ങൾ പ്രായോഗിക തലങ്ങളിൽ തികഞ്ഞ പരാജയങ്ങൾ ആയിരിക്കും. ഇവിടെ കൃഷി ചെയ്യുന്നവൻ അവൻ കൃഷിയിറക്കുന്ന ഇടത്തിന്റെ ഉടമസ്ഥൻ ആണെങ്കില മാത്രമേ അത് സംഭവിക്കൂ. പക്ഷെ ഇവിടെ സ്ഥിതി അതല്ല. (സാന്ദർഭികമായി മറ്റൊരു കാര്യം കൂടെ പറയാം. ഇവിടെ കൃഷി ഭൂമി എല്ലാവര്ക്കും തുല്യമായി ഭാഗിച്ചിരുന്നു എങ്കിൽ ധാന്യ കൃഷി പൂര്ണമായും നശിച്ചു പോകുകയും, അല്പം പോലും ശേഷിക്കുന്നവ, അവ ഉള്പാടിപ്പിക്കുന്നവൻ അവന്റെ ആവശ്യത്തിനു വേണ്ടി മാത്രം ഉല്പാദിപ്പിക്കുന്നവയും ആവും. അന്ന് നാം പട്ടിണി കിടക്കേണ്ടി വരും എന്ന് ഉറപ്പു. അത് കൊണ്ടു നമ്മൾ നടപ്പാക്കിയ ഭൂ പരിഷ്കരണം, മറ്റു സംസ്ഥാനങ്ങൾ നടപ്പിൽ വരുത്താതിരിക്കുന്നതാവും നമുക്ക് നല്ലത്
