നമ്മള്ക്ക് ഒരാളോട് തീർത്താൽ തീരാത്ത പകയുണ്ട് എന്ന് ധരിക്കുക. അയാളെ അടിക്കണം എന്ന് മനസ്സ് കൊണ്ടു ആഗ്രഹിക്കുന്നു എന്നും ധരിക്കുക. പക്ഷെ നമ്മുടെ സാമൂഹ്യ സ്ഥിതി അത്തരം ഒരു പ്രതികരണം നമ്മിൽ നിന്ന് പ്രതീക്ഷിക്കുന്നില്ല എന്നും ധരിക്കുക. അപ്പോൾ നമുക്ക് നമ്മുടെ ഉള്ളിലെ വിമ്മിഷ്ടം കരഞ്ഞു തീര്ക്കാൻ മറ്റെന്തെങ്കിലും വഴി കണ്ടെത്തിയേ ഒക്കൂ. ആ വഴി സമൂഹം അങ്ങീകരിക്കുന്നതു കൂടി ആവണം. ഇതിനെയാണ് നാം സബ്ലിമേഷൻ എന്ന് പറയുന്നത്. മേൽ പറഞ്ഞ ഉദാഹരണത്തിൽ നമ്മൾ വെറുക്കുന്നവന്റെ ഫോട്ടോക്ക് രണ്ടു കുത്ത് കൊടുക്കുകയോ, അവന്റെ കോലം ഉണ്ടാക്കി കത്തിക്കുകയോ ചെയ്യുന്നതിനെ നമുക്ക് സബ്ലിമേഷൻ എന്ന് വിളിക്കാം.
ലൈങ്ങികതയുമായി ബന്ധപ്പെട്ട വിഷയങ്ങളിൽ ആണ് ഈ പദം അധികമായി ഉപയോഗിച്ചു കാണുന്നത്. സംസ്കാരത്തിന്റെ മുന്നോട്ടുള്ള കുതിച്ചു പാച്ചിലിൽ മനുഷ്യന് നഷ്ടപ്പെട്ടത് അവന്റെ ലൈംഗിക സ്വാതന്ത്ര്യം ആയിരുന്നു. മനുഷ്യ സംസ്കാരം എത്രമാത്രം മുന്നോട്ടു പോകുന്നുവോ അത്രമാത്രം മനുഷ്യൻ ലൈംഗിക നിരാശാ ബാധിതൻ ആയി തീരുന്നു എന്ന് സിഗ്മണ്ട് ഫ്രൊഇദ് പറഞ്ഞു. പക്ഷെ കെട്ടി നിര്ത്ത പ്പെടുന്ന നമ്മുടെ വികാരങ്ങളുടെ വിരേചനം ശരിയായ രീതിയിൽ നടന്നില്ല എങ്കിൽ മനുഷ്യന്റെ മാനസിക സമ നില തെറ്റും. അപ്പോൾ അവയൊക്കെയും സമൂഹത്തിനു ബോധിക്കുന്ന മറ്റേതെങ്കിലും മാര്ഗതിലൂടെ പുറത്തേക്കു കളയേണ്ടത് ആവശ്യമായി വരുന്നു. മനുഷ്യൻ ക്രിയാത്മകമായ രീതിയിൽ തന്റെ അതിര് കടന്ന ആസക്തിയെ ഒരു പ്രത്യേക ദിശയിലേക്കു തുറന്നു വിടുന്നതിനെ ഈ പദം വ്യക്തമാക്കുന്നു.
മനുഷ്യന്റെ അടിസ്ഥാന ചോദനകൾ പലതും ഇന്ന് ജന മധ്യത്തിൽ പ്രദർശിപ്പിക്കാൻ ആവാത്ത വിധം പ്രാകൃതമാണ്. ഈ പ്രാകൃതം എന്ന വാക്ക് പോലും മനുഷ്യൻ തന്റെ ആത്മ വഞ്ചനയിലൂടെ കണ്ടെത്തിയതാണ്. അതിന്റെ അർഥം അവയൊക്കെയും ഭീകരം എന്നോ, പാടില്ലാതവ ആണ് എന്നോ എന്നല്ല. സംസ്കൃതിയുടെ വേലിയേറ്റ ത്തിൽ, നാം നമ്മുടെ യാത്രയുടെ വഴികളിൽ എവിടെയോ അവയെ ഒളിപ്പിച്ചു വച്ചതാണ്. അവ നിഷ്കാസനം ചെയ്യാൻ ആവാത്ത വിധം നമ്മുടെ അസ്തിത്വവും ആയി ഒട്ടി ചേർന്ന് പോയവയാണ്. ആയതു കൊണ്ടു ചിലപ്പോൾ എങ്കിലും അവ അനവസരത്തിൽ നമ്മെ ആക്രമിച്ചു കീഴടക്കുന്നു. ലൈങ്ങികതക്ക് അത്തരം ഒരു ആപത്തു ഉണ്ടെന്നു നാം മുന്നില് കാണണം.
സെക്സിൽ കൂടെ ഉള്ള മനുഷ്യന്റെ ക്രിയാത്മകത തടുത്തു നിർത്തപ്പെടുകയും അതോടൊപ്പം മനുഷ്യന് തന്റെ മാനസിക സന്തുലിതാവസ്ഥ നില നിർത്താതെ നിവൃത്തിയില്ല എന്ന ചുറ്റുപാട് വന്നു ചേരുകയും ചെയ്തപ്പോൾ മനുഷ്യൻ മറ്റുള്ള രീതിയിൽ സൃഷ്ടി പരമായി പ്രവര്തിക്കാൻ തുടങ്ങി. അവൻ കലാകാരൻ ആയി, ബുദ്ധി ജീവി ആയി, കളിക്കാരാൻ ആയി, എന്തിനു കൃഷിക്കാരൻ പോലും ആയി. ഇതിലൂടെ ഒക്കെയും അവൻ അവനിലെ ലിബിടോ ക്രയാതമാകമായ രീതിയിൽ വര്ജിക്കാൻ തുടങ്ങി. ലോകം അവയൊക്കെ ചേർന്ന് കൂടുതൽ സംസ്കാര ചിത്തമായി. ലൈങ്ങികത കൂടുതൽ കൂടുതൽ അടിച്ചമര്തപ്പെട്ടു കൊണ്ടെ ഇരുന്നു. യഥാര്ത ലൈങ്ങികതയുടെ അടുത്തെങ്ങും എത്തില്ലായിരുന്നു അതിന്റെ പ്രതിഭിംബമായ ഈ താല്കാലിക സൃഷ്ടി പ്രവർത്തനങ്ങൾ. അതായത് സംസ്കാരം മനുഷ്യനെ കൂടുതൽ കൂടുതൽ ദുഖിതനായി പരിണമിപ്പിച്ചു കൊണ്ടെ ഇരുന്നു. ലിബിടോയെ തളചിടുന്നതിനുള്ള എല്ലാ വഴികളും ക്രിയാത്മകം ആയിരിക്കണം എന്നില്ല. ചിലപ്പോൾ അത് ക്രിയാത്മകമല്ലാത്ത മറ്റു വഴികളിലേക്ക് തിരിയും. ലൈങ്ങികത എന്നത് പാപമാണ് എന്നും അത് ഒഴിവാക്കേണ്ടതാണ് എന്നും, ആയതു കൊണ്ടു അതിൽ അഭിരമിക്കുന്നവർ മുഴുവൻ ശപിക്ക പ്പെട്ടവർ ആണെന്നും ആയതു കൊണ്ടു അവരെ സമൂഹ ഭ്രഷ്ടർ ആക്കേണ്ടതാണ് എന്നും മറ്റുമുള്ള പ്രതിലോമ ചിന്തകൾ അത്തരക്കാരിൽ ഉദിചൂയരുന്നതു സ്വാഭാവികമാണ്. അതി സദാചാര പ്രവണത കാണിക്കുന്നതും, എതിര് ലിങ്ങങ്ങളെ ശത്രുക്കളായി കാണുന്നവരും അത്തരത്തിൽ ലൈംഗിക മാര്ഗാ ഭ്രംശം വന്നവർ ആണ്. അതി ലൈങ്ങികതയെ ഒരു തരത്തിലും അങ്ങീകരിക്കാത ഒരു സമൂഹത്തിൽ അവര്ക്കും അവരുടെതായ ഒരു സ്ഥാനം ഉണ്ടാകുന്നു.
ലൈങ്ങികതയുമായി ബന്ധപ്പെട്ട വിഷയങ്ങളിൽ ആണ് ഈ പദം അധികമായി ഉപയോഗിച്ചു കാണുന്നത്. സംസ്കാരത്തിന്റെ മുന്നോട്ടുള്ള കുതിച്ചു പാച്ചിലിൽ മനുഷ്യന് നഷ്ടപ്പെട്ടത് അവന്റെ ലൈംഗിക സ്വാതന്ത്ര്യം ആയിരുന്നു. മനുഷ്യ സംസ്കാരം എത്രമാത്രം മുന്നോട്ടു പോകുന്നുവോ അത്രമാത്രം മനുഷ്യൻ ലൈംഗിക നിരാശാ ബാധിതൻ ആയി തീരുന്നു എന്ന് സിഗ്മണ്ട് ഫ്രൊഇദ് പറഞ്ഞു. പക്ഷെ കെട്ടി നിര്ത്ത പ്പെടുന്ന നമ്മുടെ വികാരങ്ങളുടെ വിരേചനം ശരിയായ രീതിയിൽ നടന്നില്ല എങ്കിൽ മനുഷ്യന്റെ മാനസിക സമ നില തെറ്റും. അപ്പോൾ അവയൊക്കെയും സമൂഹത്തിനു ബോധിക്കുന്ന മറ്റേതെങ്കിലും മാര്ഗതിലൂടെ പുറത്തേക്കു കളയേണ്ടത് ആവശ്യമായി വരുന്നു. മനുഷ്യൻ ക്രിയാത്മകമായ രീതിയിൽ തന്റെ അതിര് കടന്ന ആസക്തിയെ ഒരു പ്രത്യേക ദിശയിലേക്കു തുറന്നു വിടുന്നതിനെ ഈ പദം വ്യക്തമാക്കുന്നു.
മനുഷ്യന്റെ അടിസ്ഥാന ചോദനകൾ പലതും ഇന്ന് ജന മധ്യത്തിൽ പ്രദർശിപ്പിക്കാൻ ആവാത്ത വിധം പ്രാകൃതമാണ്. ഈ പ്രാകൃതം എന്ന വാക്ക് പോലും മനുഷ്യൻ തന്റെ ആത്മ വഞ്ചനയിലൂടെ കണ്ടെത്തിയതാണ്. അതിന്റെ അർഥം അവയൊക്കെയും ഭീകരം എന്നോ, പാടില്ലാതവ ആണ് എന്നോ എന്നല്ല. സംസ്കൃതിയുടെ വേലിയേറ്റ ത്തിൽ, നാം നമ്മുടെ യാത്രയുടെ വഴികളിൽ എവിടെയോ അവയെ ഒളിപ്പിച്ചു വച്ചതാണ്. അവ നിഷ്കാസനം ചെയ്യാൻ ആവാത്ത വിധം നമ്മുടെ അസ്തിത്വവും ആയി ഒട്ടി ചേർന്ന് പോയവയാണ്. ആയതു കൊണ്ടു ചിലപ്പോൾ എങ്കിലും അവ അനവസരത്തിൽ നമ്മെ ആക്രമിച്ചു കീഴടക്കുന്നു. ലൈങ്ങികതക്ക് അത്തരം ഒരു ആപത്തു ഉണ്ടെന്നു നാം മുന്നില് കാണണം.
സെക്സിൽ കൂടെ ഉള്ള മനുഷ്യന്റെ ക്രിയാത്മകത തടുത്തു നിർത്തപ്പെടുകയും അതോടൊപ്പം മനുഷ്യന് തന്റെ മാനസിക സന്തുലിതാവസ്ഥ നില നിർത്താതെ നിവൃത്തിയില്ല എന്ന ചുറ്റുപാട് വന്നു ചേരുകയും ചെയ്തപ്പോൾ മനുഷ്യൻ മറ്റുള്ള രീതിയിൽ സൃഷ്ടി പരമായി പ്രവര്തിക്കാൻ തുടങ്ങി. അവൻ കലാകാരൻ ആയി, ബുദ്ധി ജീവി ആയി, കളിക്കാരാൻ ആയി, എന്തിനു കൃഷിക്കാരൻ പോലും ആയി. ഇതിലൂടെ ഒക്കെയും അവൻ അവനിലെ ലിബിടോ ക്രയാതമാകമായ രീതിയിൽ വര്ജിക്കാൻ തുടങ്ങി. ലോകം അവയൊക്കെ ചേർന്ന് കൂടുതൽ സംസ്കാര ചിത്തമായി. ലൈങ്ങികത കൂടുതൽ കൂടുതൽ അടിച്ചമര്തപ്പെട്ടു കൊണ്ടെ ഇരുന്നു. യഥാര്ത ലൈങ്ങികതയുടെ അടുത്തെങ്ങും എത്തില്ലായിരുന്നു അതിന്റെ പ്രതിഭിംബമായ ഈ താല്കാലിക സൃഷ്ടി പ്രവർത്തനങ്ങൾ. അതായത് സംസ്കാരം മനുഷ്യനെ കൂടുതൽ കൂടുതൽ ദുഖിതനായി പരിണമിപ്പിച്ചു കൊണ്ടെ ഇരുന്നു. ലിബിടോയെ തളചിടുന്നതിനുള്ള എല്ലാ വഴികളും ക്രിയാത്മകം ആയിരിക്കണം എന്നില്ല. ചിലപ്പോൾ അത് ക്രിയാത്മകമല്ലാത്ത മറ്റു വഴികളിലേക്ക് തിരിയും. ലൈങ്ങികത എന്നത് പാപമാണ് എന്നും അത് ഒഴിവാക്കേണ്ടതാണ് എന്നും, ആയതു കൊണ്ടു അതിൽ അഭിരമിക്കുന്നവർ മുഴുവൻ ശപിക്ക പ്പെട്ടവർ ആണെന്നും ആയതു കൊണ്ടു അവരെ സമൂഹ ഭ്രഷ്ടർ ആക്കേണ്ടതാണ് എന്നും മറ്റുമുള്ള പ്രതിലോമ ചിന്തകൾ അത്തരക്കാരിൽ ഉദിചൂയരുന്നതു സ്വാഭാവികമാണ്. അതി സദാചാര പ്രവണത കാണിക്കുന്നതും, എതിര് ലിങ്ങങ്ങളെ ശത്രുക്കളായി കാണുന്നവരും അത്തരത്തിൽ ലൈംഗിക മാര്ഗാ ഭ്രംശം വന്നവർ ആണ്. അതി ലൈങ്ങികതയെ ഒരു തരത്തിലും അങ്ങീകരിക്കാത ഒരു സമൂഹത്തിൽ അവര്ക്കും അവരുടെതായ ഒരു സ്ഥാനം ഉണ്ടാകുന്നു.
No comments:
Post a Comment