ലൈങ്ങികത അടിച്ചമർത്തപ്പെട്ടു പോയ ഒരു സമൂഹത്തിന്റെ നിലവിളികൾ (ഹാംലെറ്റും ഈദിപ്പസും )

എന്തായിരുന്നു ഒഫീലിയ യുടെ നേരെ ഉള്ള ഹാംലറ്റിന്റെ  വികാരം.  ഈദിപൽ സ്വഭാവം കാണിക്കാത്ത ഒരു ഈദിപസിനെ പിന്നിൽ നിർത്തി കൊണ്ടാണ് ഞാൻ ഈ ചോദ്യം തൊടുത്തു വിടുന്നത്.  ഈദിപസ്സിനോട് ഫ്രൊഇദിനു തോന്നിയ വികാരം ഒരു തരം പക ആയിരുന്നു എന്ന് ഞാൻ ഇതിനു മുൻപേ എഴുതിയതായി ഓർക്കുന്നു.  അത് അത്യുക്തി തന്നെ ആണെന്ന് എനിക്കറിയാം. കാരണം ഒരു ആഖ്യായികാ കഥാ പാത്രത്തോട് ഒരു മനശാസ്ത്രന്ജന് പക തോന്നേണ്ട ഒരു കാര്യവും ഇല്ല.  പക്ഷെ ഹാംലെറ്റ് . അദ്ധേഹത്തിന്റെ കഥ വേറെ തന്നെയാണ്.  എപ്പോഴും 'നാളെ, നാളെ ' എന്ന് മനസ്സിൽ വിചാരിച്ചു കൊണ്ടിരുന്ന  ഒരു ദുരന്ത കഥാപാത്രം.  അദ്ധേഹത്തിന്റെ ഈ  പ്രൊക്രാസ്റ്റിനെഷൻ ലൈങ്ങികതയിൽ അധിഷ്ടിതമാണോ

സംസ്കാരത്തിന്റെ മുന്നോട്ടുള്ള പാച്ചിലാണ് ലൈങ്ങികത അടിച്ചമർത്താൻ മനുഷ്യനെ പ്രേരിപ്പിച്ചത് എന്ന് സിഗ്മണ്ട് ഫ്രൊഇദ് പറഞ്ഞു.  സംസ്കാരത്തിന്റെ വളര്ച്ചയുടെ ഏതു ഭാഗമാണ്  ലൈങ്ങികതയെ പാപമായി ഗണിക്കാൻ നമ്മെ പ്രേരിപ്പിക്കുന്നത്. ലോകത്തെ മിക്ക മതങ്ങളും ഒട്ടു മിക്കപ്പോഴും ലൈങ്ങികത പാപമായി പ്രചരിപ്പിച്ചിരുന്നു.  മിക്ക മതങ്ങളിലും ബ്രഹ്മ ചാര്യം മഹത്തായ ഒരു കര്മമായി അനുഷ്ടിക്കപ്പെട്ടിരുന്നു.  ലൈങ്ങികതയുടെ നേരെ ഉള്ള ഇത്തരം ഭീതി അല്ലെങ്കിൽ ഇത്തരം അറുപ്പ് മനുഷ്യനിൽ ആരംഭിച്ചത് എന്ന് മുതലാണ്‌.  ആദി മനുഷ്യൻ ലൈംഗിക കാര്യത്തിൽ പ്രത്യേക നിയന്ത്രണങ്ങൾ ഒന്നും ഇല്ലാത്ത മനുഷ്യനായിരുന്നു.  പക്ഷെ അത് കൊണ്ടു അവൻ അമിത ഭോഗാസക്തിയുള്ള മനുഷ്യനായി ഗണിക്കപ്പെടുന്നതിൽ അർത്ഥമില്ല.  ഇന്നും ലൈങ്ങികത എന്നത് ഒരു പരിധിയിൽ അധികം നമ്മെ വിഹ്വലരാക്കുന്നു.  അതിനെ ചുറ്റി പറ്റിയുള്ള പാപ ബോധം ഇന്നും നമ്മുടെ ഇടയിൽ ഉണ്ട്.   പക്ഷെ ആ സമയത്തും അത് നമ്മെ എല്ലാ രീതിയിലും പിന്തുടർന്ന് അലങ്കോലപ്പെടുത്തുന്നു.  പല ജനതതികൾക്ക് ഇടയിലും ലൈങ്ങികതയുടെ ഈ അടിച്ചമർത്താൽ പല പല രീതിയിൽ ആണ്.  മതപരമായ ചട്ടക്കൂടുകളിൽ തളച്ചിടപ്പെട്ട സമൂഹങ്ങളിൽ പലതും ഇന്നും ലൈങ്ങികതയെ പാപമായി കണക്കാക്കുന്നു.  അത്തരം വേലിക്കെട്ടുകളിൽ നിന്ന് ഒരു പരിധിയിൽ അധികം മുക്തി നേടിയ പാശ്ചാത്യ ലോകം അതിന്റെ അതി പ്രസരത്തിൽ നിന്ന് ഒരു പരിധിയിൽ അധികം രക്ഷപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു.