അലിഞ്ഞലിഞ്ഞു ഇല്ലാതായ ആ വലിയ കുന്ന്

പണ്ടു പണ്ട് പണ്ടു
വയലളത്തുകാർ
കടലുകാണാൻ
കടൽക്കരയിൽ
പോകാറില്ലായിരുന്നു

മനസ്സിന് വേദന പേമാരി
വെള്ളപ്പോക്കമിവയൊക്കെ
വരുമ്പോൾ നമ്മൾ വരിയായി
വയലുകൾക്ക് പിറകിലെ
വയലളം കുന്നിലേക്ക്
നടന്നു കയറുന്നു.
കേട്ടെടുത്തു മലകയറും
അയ്യപ്പരെ പോലെ

അകലങ്ങളിൽ ശാന്തയായി
സൌമ്യയായി നീല ച്ചവി പൂണ്ട
കരകാണാക്കടൽ
തിരയില്ലാ കടൽ

പക്ഷെ ഇന്ന് നമുക്ക്
വയലളം കുന്നില്ല
കടല് കാണാൻ നമുക്കിനി
കടൽ കരയിൽ പോകണം
കടലിലെ വിഷ വെള്ളത്തിൽ
കാലുകൾ കഴുകണം
അതിലെ തിരകളിൽ
നമ്മുടെ കുഞ്ഞുങ്ങളെ
ബലി കൊടുക്കണം

വേണ്ട വേണ്ടാ
നമുക്കീ കടല് വേണ്ടാ
ആകാശത്തേക്ക്
നടന്നു കയറാൻ
നമുക്കൊരു കുന്നു തരൂ