മരിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്ന ഈ ലോകം

1984 ഇൽ ഞാൻ വാങ്ങിയ കറുത്ത ടീ വീ വെറും മൂന്നു കൊല്ലം കൊണ്ടു എനിക്ക് മാറ്റേണ്ടി വന്നു. കാരണം അത് കറുത്തതായിരുന്നു എന്നുള്ള ഒരൊറ്റ കാരണം കൊണ്ടു (ബ്ലാക്ക്‌ ആൻഡ്‌ വൈറ്റ് ടീ വീ എന്ന ഒരു ജീവി ഇവിടെ ജീവിച്ചിരുന്നു എന്നുള്ള കാര്യം തന്നെ പല കുട്ടികള്ക്കും അറിയില്ല) . പക്ഷെ ആ ടീ വീ വീണ്ടും ഒരു 18 വർഷക്കാലം യാതൊരു കുഴപ്പവും ഇല്ലാതെ നടന്നു പോയി എന്നുള്ള കാര്യം ഞാൻ അത് കൊടുത്ത മനുഷ്യനിൽ നിന്ന് അറിയാൻ കഴിഞ്ഞു. പക്ഷെ ആ പതിനെട്ടു വര്ഷ കാലത്തിനിടക്ക് എനിക്ക് മറ്റു രണ്ടു ടീ വീ കൾ വാങ്ങേണ്ടി വന്നു എന്നതാണ് സത്യം. രെഫ്രിജെരെടരുകളുടെ കാര്യവും അങ്ങനെ തന്നെ. 1995 ഇൽ എന്റെ പെങ്ങൾ വാങ്ങിയ ഈ വസ്തു ഇന്നും കേടു കൂടാതെ നിൽക്കുമ്പോൾ, ഞാൻ 2006 ഇൽ വാങ്ങിയ അതെ വസ്തു കഴിഞ്ഞ കൊല്ലം താറുമാറായി. നാം നിത്യ ജീവിതത്തിൽ ഉപയോഗിക്കുന്ന എല്ലാ ഉപകരണങ്ങൾക്കും ഇതേ കഥകൾ തന്നെ പറയാനുണ്ടാകും. നമ്മള് മനുഷ്യന്മ്മാര് പറയുന്നത് പോലെ. എന്റെ അച്ഛൻ നൂറു വയസ്സ് വരെ ജീവിച്ചു ഞാൻ എഴുപതു കടക്കില്ല, എന്റെ മകൻ അൻപതും. യന്ത്രങ്ങളും മനുഷ്യരും ആയുസ്സിന്റെ കാര്യത്തിൽ ഒരേ പാതയിലൂടെ മുന്നോട്ടു പോകുകയാണെന്ന് തോന്നുന്നു.

വ്യവസായങ്ങളുടെ പ്രതിസന്ധി :

മേൽ പറഞ്ഞ ഉദാഹരണത്തിൽ നിന്ന് ഉരുത്തിരിഞ്ഞു വരുന്ന പ്രധാനപ്പെട്ട രണ്ടു നിരീക്ഷണങ്ങൾ ഇവയാണ്. 1984 ഇൽ ഉപയോഗ യോഗ്യമായ ഒരു വസ്തു ഒഴിവാക്കാൻ ഞാൻ നിര്ബന്ധിക്കപ്പെടുന്നു. പിന്നീടങ്ങോട്ട് ഉപയോഗ യോഗ്യമായ വസ്തുക്കൾ വളരെ വേഗം ഉപയോഗ ശൂന്യമാകുന്നു. ഇതിൽ ആദ്യത്തേത് മനുഷ്യൻ നേരിടുന്ന പ്രതി സന്ധിയും മറ്റേതു വ്യവസായങ്ങൾ നേരിടുന്ന പ്രതിസന്ധിയിൽ നിന്ന് ഉയിരെടുത്ത മറ്റൊരു പ്രതിസന്ധി ആണെന്നും  വ്യക്തം.

ഉപകരണങ്ങൾ അനന്ത കാലത്തോളം നില നിന്ന് പോയാൽ ഞാൻ ഇന്നും റിമോട്ട് ഇല്ലാത്ത ടീ വീ ഉപയോഗിക്കാൻ നിർബന്ധിക്കപ്പെടുകയോ, അല്ലെങ്കിൽ അതിനെ വലിച്ചെറിയാൻ നിര്ബന്ധിക്കപ്പെടുകയോ ചെയ്യുമായിരുന്നു. മറു വശത്ത് തണുപ്പിക്കുക എന്ന കര്മ്മം മാത്രം ചെയ്യുന്ന ഈ ഫ്രിഡ്ജ് , വളരെ വേഗം ഇല്ലാതായി പോയാൽ ഞാൻ അതിന്റെ സാമ്പത്തികബാധ്യത ഏറ്റെടുക്കുകയും വേണം. ടീ വീ പത്തു വര്ഷം മാത്രം നില നില്ക്കുകയും, ഫ്രിഡ്ജ് ഇരുപതു വര്ഷം നില നില്ക്കുകയും ചെയ്തിരുന്നു എങ്കിൽ എത്ര നന്നായിരുന്നു എന്ന് എനിക്ക് ചിലപ്പോൾ തോന്നാറുണ്ട്. പക്ഷെ അത് കൊണ്ടു പ്രശ്നം തീരുമോ. ഇല്ല എന്നാണു നമ്മുടെ വര്ത്തമാന കാല അനുഭവങ്ങൾ കാണിക്കുന്നത്

പൂരിതമാകുന്ന മാർകറ്റ്‌

നൂറു പേര് മാത്രം ജീവിക്കുന്ന ഒരു ലോകം ആലോചിക്കുക. അവിടെ ഒരു ഫ്രിജ് കമ്പനി ഉണ്ടെന്നും ധരിക്കുക. ഓരോ ഫ്രിജും ഇരുപതു കൊല്ലം നില നില്ക്കും എന്നും കമ്പനി ഒരു വര്ഷം അമ്പതു ഫ്രിജ് ഉത്പാദിപ്പിക്കും എന്നും ധരിക്കുക. അപ്പോൾ രണ്ടാം വര്ഷം അവസാനത്തോടെ എല്ലാവര്ക്കും ഫ്രിജ് എന്ന വസ്തു കിട്ടി കഴിഞ്ഞു. ഇനി അടുത്ത ഇരുപതു വർഷക്കാലം കമ്പനി അടച്ചിടാം. അല്ലെങ്കിൽ വെറും റിപ്പയർ എന്ന തൊഴില് കൊണ്ടു മാത്രം ജീവിച്ചു പോകണം. കോടികൾ മുടക്കിയത് ഇരുപതു കൊല്ല കാലത്തേക്ക് വെറുതെ ഇടണം എന്ന് അർഥം. അപ്പോൾ നിങ്ങള്ക്ക് എന്തൊക്കെ പരിഹാരങ്ങൾ നിർദേശിക്കാം. അതെ പലതും നിർദേശിക്കാം. ലോകത്തിനു പുറത്തു മറ്റൊരു ലോകം ഉണ്ടെന്നു അന്വേഷിച്ചു അവിടെ ഈ ഫ്രിജ് ചിലവാക്കാൻ ശ്രമിക്കാം(പുതിയ മാർകറ്റ്‌ കണ്ടെത്തൽ). ഒരാളോട് തന്നെ ഒന്നിലധികം ഫ്രിജ് ഉപയോഗിക്കാൻ പറയാം (അത്യുപയോഗം). ഫ്രിജ് ഉണ്ടാക്കുകയും മറ്റൊരു വശത്ത് നശിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യൽ (കരുതി കൂട്ടിയുള്ള നശീകരണം. ഇത് പോലും ലോകത്ത് നടന്നിട്ടുണ്ട്). ഏറ്റവും പ്രധാനമായ മറ്റൊന്ന് കാലാഹരണപ്പെടുത്തൽ.(കരുതികൂട്ടിയുള്ള കാലാഹര പ്പെടുത്തൽ എന്നത് എല്ലാ വ്യവസായങ്ങളും പ്രാവർത്തിക മാക്കുന്ന ഒരു നശീകരണ പ്രക്രിയയാണ് )

മേൽ പറഞ്ഞ എല്ലാ പ്രക്രിയകളും പല പല രൂപങ്ങളിൽ ഇന്ന് നമ്മുടെ സമൂഹത്തിൽ നില നിന്ന് പോകുന്നു എന്നുള്ളത് സത്യമാണ്.  ഘന വ്യവസായങ്ങൾ അതെ പടി നില നിന്ന് പോകണമെങ്കിൽ ഇത്തരം ഒരു വിട്ടു വീഴ്ചക്ക് മാനവകുലം കൂട്ട് നില്ക്കേണ്ടി വരുന്നു എന്നുള്ളത് വേദനാ ജനകമായ ഒരു പരമാർത്ഥം ആണ് .

പുതിയ മാർകറ്റുകൾ :-

ആമസോണ്‍ കാടുകളിലെ ആദി വാസികൾക്കിടയിൽ ഫ്രിജ് ചിലവാക്കുന്നതിനെ കുറിച്ച് പോലും നമ്മുടെ വ്യവസായങ്ങൾ ചിന്തിക്കാൻ തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു എന്ന് ഞാൻ സംശയിക്കുന്നു. അവർക്ക് അതിനു വേണ്ട വാങ്ങൽ കഴിവ് സൃഷ്ടിക്കാൻ മാത്രം പ്രകൃതി വിഭവങ്ങൾ അവിടെ ഉണ്ടെന്നും അവ അടിച്ചെടുക്കാൻ അവരുടെ പുതിയ പുതിയ ആഗ്രഹങ്ങൾ തങ്ങളെ സഹായിക്കും എന്നും വ്യവസായ ബുദ്ധി ജീവികൾക്ക് നന്നായി അറിയാം. അപ്പോൾ ആകെ വേണ്ടത് അവരിൽ പുതിയ ആഗ്രഹങ്ങൾ സൃഷ്ടിചെടുക്കുകയാണ്. ഓരോരുത്തന്റെയും വീട്ടിൽ ഓരോ ടീ വീ വെറുതെ കൊടുത്താൽ ആ പ്രശ്നം എളുപ്പം പരിഹരിക്കാം.