നമ്മുടെ കഥ കളിലോക്കെയും - ചരിത്രതിലോക്കെയും -- അന്ത്യം ആദ്യമേ തീരുമാനിക്കപ്പെടുകയാണ്. അവ തീരുമാനിക്കുന്നത് ദൈവങ്ങൾ ആണ്. അവയ്ക്കിടയിൽ ഉള്ള ജീവിതങ്ങളിൽ മനുഷ്യനും, അസുരനും ഒരു പാവയെ പോലെ ആടുകയാണെന്നു പറയുമ്പോഴും, ഒരു അസുരന്റെ ദുഷ്ടത ദൈവത്തിന്റെ സൃഷ്ടിയാണല്ലോ എന്ന് സമാധാനിക്കാൻ നമുക്ക് കഴിയുന്നില്ല. നന്മ ദൈവത്തിന്റെ സൃഷ്ടിയും, തിന്മ മനുഷ്യന്റെ സൃഷ്ടിയും ആയി നാം കണക്കാക്കുന്നത് എന്ത് കൊണ്ടു. ഓരോ രാമായണവും വേറെ വേറെ ആണെന്ന് സ്വാമി പറയുമ്പോഴും , സമകാലീന രാമായണ വ്യാഖ്യാനങ്ങളിൽ പലതിനെയും ഉൾകൊള്ളാൻ സ്വാമി വിമുഖത കാണിക്കുന്നു. അത് ചിലരുടെ പക്ഷപാതിത്വങ്ങളുടെ ബഹിർഗമന മാണെന്ന് പറയുമ്പോഴും, അത്തരം ഒരു പക്ഷ പാതിത്വം അതിന്റെ ആദി സൃഷ്ടാവിനും, ഇടക്കാലത്ത് അതിനെ വ്യാഖാനിച്ചവർക്കും ഉണ്ടായിക്കൂടെ എന്ന സംശയം അധേഹത്തിൽ ഉണ്ടാവുന്നില്ല .
പിന്നെ ഇവിടെ ഉള്ള വളരെ പ്രസക്തമായ ഒരു ചോദ്യം, ഒരു മായാ സീതയെ വീണ്ടെടുക്കുന്നതിന് ഇത്ര ഏറെ മനുഷ്യ കുരുതി ആവശ്യമുണ്ടായിരുന്നോ എന്നതാണ്. കൊലപാതകം ഒരു തമാശ മാത്രമായി കണക്കാക്കുന്ന സമൂഹത്തിനു മാത്രമേ അത് സാധിക്കുകയുള്ളൂ. ആരംഭത്തിൽ ഒരിടത്ത് മാത്രമേ ഈ മായാ സീതയെ കുറിച്ച് പറയുന്നുള്ളൂ. അശോക വാടിയിൽ ഇരുന്ന സീതയും ഇതേ മായാ സീത എങ്കിൽ അവരെ വീണ്ടെടുക്കന്നതിനു വേണ്ടി ആയിരുന്നു രാമാ രാവണ യുദ്ധം എന്ന് അർഥം. വർത്തമാന കാല ചരിത്രം പരിശോധിച്ചാലും, ഇത്തരം മായാ സീതകളെ വീണ്ടെടുക്കാനുള്ള കൂട്ട കുരുതികൾ അതിൽ അങ്ങോള മിങ്ങോളം കാണാം. ഒരിക്കൽ അത് റഷ്യയിൽ എങ്കിൽ പിന്നെ അത് ചൈനയിൽ. രാമായണം തീർച്ചയായും ഒരു മഹൽ കൃതി തന്നെ എന്നതിൽ സംശയമില്ല.
രാമാ രാവണ സംഘർഷം ആര്യ ദ്രാവിഡ സംഘർഷം ആയി ലഘൂകരിക്കുന്നതിനെ എതിർക്കുന്നതിനു സ്വാമി പറഞ്ഞ കാരണം ഭാഷയുടെതാണ്. രാവണൻ ദ്രാവിഡൻ എങ്കിൽ അവൻ എങ്ങനെ ആര്യന്റെ ഭാഷ സംസാരിക്കും എന്ന്. (ഈ ചോദ്യം നാം പിൽക്കാലത്ത് അതിലും ഉച്ചത്തിൽ കേട്ടതാണ്)അസുര ഗണങ്ങൾക്കു ദേവ ഗണങ്ങളുടെ ഭാഷ സംസാരിക്കാനോ മറ്റു തരത്തിൽ ഉപയോഗിക്കാനോ പാടില്ല എന്ന നീതി അന്നും നില നിന്നിരുന്നു എന്ന് മാത്രമല്ലേ അത് സൂചിപ്പിക്കുന്നത്. ഈ അസുര ഗണങ്ങളുടെ പിൻ തലമുറ പിൽക്കാലത്ത് അത് ഇവിടെ നമ്മുടെ മുൻപിൽ വച്ച് തന്നെ അനുഭവിച്ചതായി നമുക്ക് അറിയാം.
ഇതിൽ നിന്നൊക്കെ നാം മനസ്സിലാക്കേണ്ടത് ഈ രാമാ രാവണ യുദ്ധം രാമന്റെയും രാവണന്റെയും ഒത്തു കളി ആയിരുന്നു എന്നാണോ. ഒരാള് മറ്റൊരാളെ വൈകുണ്ട പ്രാപ്തിക്കു സഹായിക്കുകയും, മറ്റെയാൾ വൈകുണ്ട പ്രാപ്തിക്കായി യത്നിക്കുകയും ചെയ്യുന്നതായാണ് നാം ഇതിൽ നിന്ന് മനസ്സിലാക്കുന്നത്. നാല് ശാപങ്ങളും ഏക കാലത്തിൽ അനുഭവിക്കാൻ എത്തിയ മനുഷ്യ ജന്മമായിരുന്നത്രേ രാമന്റെത്. അതായത് ദേവത എന്ന നിലയിൽ ചെയ്ത കുറ്റങ്ങളുടെ ശിക്ഷ. ദൈവം എന്ന നിലയിൽ ചെയ്ത കുറ്റങ്ങളിൽ നിന്നുള്ള ശാപ മോക്ഷം മനുഷ്യ ജന്മതിലൂടെ.
(എല്ലാ ഭാഗങ്ങളിലും ഇത്തരം അവ്യക്തതകൾ ഉള്ളതായി എനിക്ക് തോന്നുന്നു. വാമൊഴിയിലൂടെ തലമുറകളിൽ നിന്ന് തലമുറകളിലേക്ക് പകർന്നു കിട്ടുന്ന കഥകളിലോ ചരിത്രങ്ങളിലോ, പല പല കൂട്ടി ചേർക്കലുകളും എടുത്തു മാറ്റലുകളും ഉണ്ടാകുന്നത് സ്വാഭാവികമാണ്. ഇപ്പോൾ കൊടുത്ത ഒന്നാം ഭാഗം മാത്രം കണ്ടതിൽ നിന്ന് പെട്ടന്ന് തോന്നിയ അഭിപ്രായങ്ങൾ മാത്രമാണ് ഇത്. ഗാഡമായ ഒരു പഠനത്തിന്റെ സന്തതിയല്ല ഈ ലേഖനം എന്ന് ഞാൻ ആദ്യമേ സമ്മതിക്കുന്നു. അതിന്റെ പാളിച്ചകൾ ഉള്ളത് ചൂണ്ടി കാണിക്കാൻ താല്പര്യപ്പെടുന്നു)
പിന്നെ ഇവിടെ ഉള്ള വളരെ പ്രസക്തമായ ഒരു ചോദ്യം, ഒരു മായാ സീതയെ വീണ്ടെടുക്കുന്നതിന് ഇത്ര ഏറെ മനുഷ്യ കുരുതി ആവശ്യമുണ്ടായിരുന്നോ എന്നതാണ്. കൊലപാതകം ഒരു തമാശ മാത്രമായി കണക്കാക്കുന്ന സമൂഹത്തിനു മാത്രമേ അത് സാധിക്കുകയുള്ളൂ. ആരംഭത്തിൽ ഒരിടത്ത് മാത്രമേ ഈ മായാ സീതയെ കുറിച്ച് പറയുന്നുള്ളൂ. അശോക വാടിയിൽ ഇരുന്ന സീതയും ഇതേ മായാ സീത എങ്കിൽ അവരെ വീണ്ടെടുക്കന്നതിനു വേണ്ടി ആയിരുന്നു രാമാ രാവണ യുദ്ധം എന്ന് അർഥം. വർത്തമാന കാല ചരിത്രം പരിശോധിച്ചാലും, ഇത്തരം മായാ സീതകളെ വീണ്ടെടുക്കാനുള്ള കൂട്ട കുരുതികൾ അതിൽ അങ്ങോള മിങ്ങോളം കാണാം. ഒരിക്കൽ അത് റഷ്യയിൽ എങ്കിൽ പിന്നെ അത് ചൈനയിൽ. രാമായണം തീർച്ചയായും ഒരു മഹൽ കൃതി തന്നെ എന്നതിൽ സംശയമില്ല.
രാമാ രാവണ സംഘർഷം ആര്യ ദ്രാവിഡ സംഘർഷം ആയി ലഘൂകരിക്കുന്നതിനെ എതിർക്കുന്നതിനു സ്വാമി പറഞ്ഞ കാരണം ഭാഷയുടെതാണ്. രാവണൻ ദ്രാവിഡൻ എങ്കിൽ അവൻ എങ്ങനെ ആര്യന്റെ ഭാഷ സംസാരിക്കും എന്ന്. (ഈ ചോദ്യം നാം പിൽക്കാലത്ത് അതിലും ഉച്ചത്തിൽ കേട്ടതാണ്)അസുര ഗണങ്ങൾക്കു ദേവ ഗണങ്ങളുടെ ഭാഷ സംസാരിക്കാനോ മറ്റു തരത്തിൽ ഉപയോഗിക്കാനോ പാടില്ല എന്ന നീതി അന്നും നില നിന്നിരുന്നു എന്ന് മാത്രമല്ലേ അത് സൂചിപ്പിക്കുന്നത്. ഈ അസുര ഗണങ്ങളുടെ പിൻ തലമുറ പിൽക്കാലത്ത് അത് ഇവിടെ നമ്മുടെ മുൻപിൽ വച്ച് തന്നെ അനുഭവിച്ചതായി നമുക്ക് അറിയാം.
ഇതിൽ നിന്നൊക്കെ നാം മനസ്സിലാക്കേണ്ടത് ഈ രാമാ രാവണ യുദ്ധം രാമന്റെയും രാവണന്റെയും ഒത്തു കളി ആയിരുന്നു എന്നാണോ. ഒരാള് മറ്റൊരാളെ വൈകുണ്ട പ്രാപ്തിക്കു സഹായിക്കുകയും, മറ്റെയാൾ വൈകുണ്ട പ്രാപ്തിക്കായി യത്നിക്കുകയും ചെയ്യുന്നതായാണ് നാം ഇതിൽ നിന്ന് മനസ്സിലാക്കുന്നത്. നാല് ശാപങ്ങളും ഏക കാലത്തിൽ അനുഭവിക്കാൻ എത്തിയ മനുഷ്യ ജന്മമായിരുന്നത്രേ രാമന്റെത്. അതായത് ദേവത എന്ന നിലയിൽ ചെയ്ത കുറ്റങ്ങളുടെ ശിക്ഷ. ദൈവം എന്ന നിലയിൽ ചെയ്ത കുറ്റങ്ങളിൽ നിന്നുള്ള ശാപ മോക്ഷം മനുഷ്യ ജന്മതിലൂടെ.
(എല്ലാ ഭാഗങ്ങളിലും ഇത്തരം അവ്യക്തതകൾ ഉള്ളതായി എനിക്ക് തോന്നുന്നു. വാമൊഴിയിലൂടെ തലമുറകളിൽ നിന്ന് തലമുറകളിലേക്ക് പകർന്നു കിട്ടുന്ന കഥകളിലോ ചരിത്രങ്ങളിലോ, പല പല കൂട്ടി ചേർക്കലുകളും എടുത്തു മാറ്റലുകളും ഉണ്ടാകുന്നത് സ്വാഭാവികമാണ്. ഇപ്പോൾ കൊടുത്ത ഒന്നാം ഭാഗം മാത്രം കണ്ടതിൽ നിന്ന് പെട്ടന്ന് തോന്നിയ അഭിപ്രായങ്ങൾ മാത്രമാണ് ഇത്. ഗാഡമായ ഒരു പഠനത്തിന്റെ സന്തതിയല്ല ഈ ലേഖനം എന്ന് ഞാൻ ആദ്യമേ സമ്മതിക്കുന്നു. അതിന്റെ പാളിച്ചകൾ ഉള്ളത് ചൂണ്ടി കാണിക്കാൻ താല്പര്യപ്പെടുന്നു)
No comments:
Post a Comment