2050 ആകുമ്പോഴേക്കു ലോക ജന സംഖ്യയിൽ ഇന്നുള്ളതിന്റെ നാല്പതു ശതമാനം വര്ധന ഉണ്ടാകും . ഗ്രാമ ജനസംഖ്യ ഇന്നുള്ള അമ്പതു ശതമാനത്തിൽ നിന്ന് കുറഞ്ഞു വെറും മുപ്പതു ശതമാനം ആവും. മനുഷ്യര് ഇന്നുള്ളതിനേക്കാൾ കൂടുതൽ ധനികർ (?) ആകും.(ധനികനാകുക എന്നതിന് അർഥം മനുഷനു തന്റെ പ്രതി ദിന ആവശ്യങ്ങൾക്ക് ഇന്നുള്ളതിനേക്കാൾ കൂടുതൽ വസ്തുക്കൾ ഉണ്ടാകും എന്ന് മാത്രമാണ്. ഭക്ഷണത്തിന്റെ ലബ്ദി അതിനു അത്യന്താപെഷിതമാണ് എന്നുള്ള കാര്യം തൽകാലം വിസ്മരിക്കുകയാണ് ) ഇതിനു ആനുപാതികമായി നമ്മുടെ ഭക്ഷണ പദാർഥങ്ങളിൽ എഴുപതു ശതമാനം വര്ധനവ് എങ്കിലും ഉണ്ടായെങ്കിൽ മാത്രമേ ഈ വര്ധനവിനെ നമുക്ക് താങ്ങി നിർത്താൻ പറ്റുകയുള്ളൂ.
നഗരവൽകരണത്തിന്റെ അപകടം, കൂടുതൽ കൂടുതൽ കൃഷി ഭൂമികൾ വ്യവസായ ഭൂമികൾ ആയി പരിണമിക്കുന്നു എന്നുള്ളതാണ്. വ്യവസായ സ്ഥാപനങ്ങൾ നില കൊള്ളുന്നതിനു മാത്രമല്ലാതെ ജന പാദങ്ങളിലേക്കു അധികമായി ഒഴുകി എത്തുന്ന ഈ ഇരുപതു ശതമാനം പേർക്ക് ആവശ്യമാകുന്ന പാർപിടങ്ങൾ , അവരുടെ മറ്റു പല വിധ ആവശ്യങ്ങൾക്ക് വരുന്ന ഭൂമികൾ എന്നിവ ഒക്കെയും, ഒരിക്കൽ നമുക്ക് ഭക്ഷണം തന്നിരുന്ന ഭൂമികളെ മാറ്റിയെഡുക്കുന്ന പ്രക്രിയ തന്നെ ആണ് . ഇനി അങ്ങോട്ട് ഭക്ഷണ ദൌര്ലഭ്യം ഉണ്ടാകാൻ ഇത് ഒരു പ്രധാന കാരണമായിരിക്കും എന്ന് അർഥം.
കഴിഞ്ഞ കുറെ വര്ഷങ്ങളായുള്ള പഠനങ്ങളിൽ നിന്ന് വ്യക്തമാകുന്നത് ധാന്യങ്ങളുടെ അത്യുല്പാദന ശേഷി ഓരോ വർഷങ്ങളിലും കുറഞ്ഞു കുറഞ്ഞു വരുന്നു എന്നുള്ളതാണ്. അത് സ്വാഭാവികമായ ഒരു പരിണാമമാണ് എന്ന് എനിക്ക് തോന്നുന്നു. നമ്മൾ പലപ്പോഴും ഒരു ചെടിയിൽ നിന്ന് അതിനു താങ്ങാനാവുന്നതിൽ കൂടുതൽ ആഗ്രഹിക്കുന്നു. അതിനു വേണ്ടി അതിനെ അമിത പോഷകാഹാരം എന്ന അപകടത്തിൽ ചാടിക്കുന്നു. മനുഷ്യന് അപകടമായി തീരുന്ന പലതും ചെടികൾക്കും അപകടകരമായിരിക്കും എന്ന് നാം പലപ്പോഴും ചിന്തിക്കുന്നില്ല. അതിൽ നിന്ന് മനസ്സിലാകുന്നത് ഇന്നുള്ള കൃഷി ഭൂമികളിലെ വിളവു വര്ധിപ്പിച്ചു കൊണ്ടു ഈ ഭക്ഷണ ദൌര്ലഭ്യത്തെ നമുക്ക് തടുത്തു നിർത്താൻ ആവില്ല എന്നാണു. അപ്പോൾ കൃഷി ഭൂമികൾ ക്രമാതീതമായി വര്ധിപ്പിച്ചാലെ 2050 ആകുമ്പോഴേക്കു മനുഷ്യന്റെ ഭക്ഷ്യ പ്രശ്നം ഒരു പരിധി വരെ എങ്കിലും പരിഹരിക്കാൻ നമുക്ക് ആവുകയുള്ളൂ.
ലോകത്തെ തുറിച്ചു നോക്കുന്ന മറ്റൊരു ഭീകര പ്രശ്നം ജല ദൌര്ലഭ്യമാണ്. ജല ദൌര്ലഭ്യം പല തരത്തിൽ നമ്മെ ബാധിക്കുന്നുണ്ട്. ആധുനിക മനുഷ്യന്റെ ജലാവശ്യങ്ങൾ പ്രാചീനന്റെതിനേക്കാൾ ഭയാനകമാം വണ്ണം കൂടുതലാണ്. എല്ലാ രാജ്യങ്ങളിലെയും ജല നിലവാരം വർഷാ വര്ഷം കുറഞ്ഞു വരുന്നത് നാം അനുഭവത്തിലൂടെ അറിയുന്നതാണ്. ജല ദൌരല്ഭ്യം പ്രഥമ മായും ബാധിക്കുക കൃഷിയെ ആണ്. ഭക്ഷ്യ ധാന്യങ്ങളുടെ ദൌര്ലഭ്യം ലോകത്തെ ഒരു യുദ്ധത്തിലേക്ക് നയിക്കാനുള്ള സാധ്യത പോലും തള്ളി കളയാനാവില്ല. ഒരർത്ഥത്തിൽ അത് ജല സ്രോതസ്സുകളെ കീഴടക്കുന്നതിനു വേണ്ടിയുള്ള യുദ്ധം തന്നെ ആയിരിക്കും. ഇന്നത്തെ എണ്ണ യുദ്ധങ്ങൾ പോലെ. ആധുനിക വ്യവസായങ്ങളിൽ പലതും അമിതമായി ജലം ഉപയോഗിക്കുന്നവയാണ്. വളര്ച്ചയുടെ നിരക്ക് കൂടുമ്പോൾ കാര്ഷികമാല്ലാത്ത ജലത്തിന്റെ ഉപഭോഗവും കൂടും എന്ന് അർഥം. അതും നമ്മുടെ കാര്ഷിക ഉത്പാദനത്തെ സാരമായി ബാധിക്കും.
മനുഷ്യൻ അടിസ്ഥാനപരമായി ഒരു വിഡ്ഢിയാണ്. അവന്റെ വികസന സങ്കൽപ്പങ്ങൾ പലതും അവന്റെ ശവ കുഴി തോണ്ടുന്നവയാണ് എന്ന് അവനു അറിയില്ല. നിയന്ത്രണമില്ലാത്ത വികാസം എന്ന അവന്റെ മുദ്രാവാക്യം തികച്ചും പിന്തിരിപ്പൻ ആണെന്ന് മാത്രമല്ല, അത് തികച്ചും അശാസ്ത്രീയവുമാണ്. പരിമിതമായ ചുറ്റുപാടുകളിൽ അപരിമിതമായ വളർച്ച എന്നത് ഒരു മിഥ്യാ സങ്കൽപം മാത്രമാണ്.
യുക്തി വാദിയായ മനുഷ്യൻ അപകടങ്ങൾ മുന്നേ അറിയണം. അവയെ തടുക്കാൻ മുൻപേ തന്നെ പരിശ്രമം ആരംഭിക്കണം. നമ്മുടെ മുന്നില് രണ്ടു വിരുദ്ധങ്ങളായ വഴികളാണ് ഉള്ളത്. കൃഷിയെ നിരാകരിക്കുന്ന രീതിയിലുള്ള വ്യവസായത്തിന്റെ വളർച്ച. അതിന്റെ നീരാളി പിടുത്തത്തിൽ അകപ്പെട്ടുപോയ, സംസ്കാരത്തിന്റെ ആണിക്കല്ലായ കാർഷിക വൃത്തി. അധിക ഭക്ഷണമില്ലാതെ സംസ്കാരമില്ല എന്ന് നാം ഒന്നാം ക്ലാസിൽ പഠിച്ചത് ഇപ്പോൾ മറന്നു പോയി എന്ന് തോന്നുന്നു.
ഈ ലോകം നമുക്ക് മാത്രം ജീവിക്കാനുള്ളതല്ല. നമുക്ക് ശേഷം വരാനിരിക്കുന്ന അനേകം തലമുറകൾക്ക് കൂടി ജീവിക്കാനുള്ളതാണ് എന്ന് ഓർത്തു കൊണ്ടെ ഇരിക്കണം.
നഗരവൽകരണത്തിന്റെ അപകടം, കൂടുതൽ കൂടുതൽ കൃഷി ഭൂമികൾ വ്യവസായ ഭൂമികൾ ആയി പരിണമിക്കുന്നു എന്നുള്ളതാണ്. വ്യവസായ സ്ഥാപനങ്ങൾ നില കൊള്ളുന്നതിനു മാത്രമല്ലാതെ ജന പാദങ്ങളിലേക്കു അധികമായി ഒഴുകി എത്തുന്ന ഈ ഇരുപതു ശതമാനം പേർക്ക് ആവശ്യമാകുന്ന പാർപിടങ്ങൾ , അവരുടെ മറ്റു പല വിധ ആവശ്യങ്ങൾക്ക് വരുന്ന ഭൂമികൾ എന്നിവ ഒക്കെയും, ഒരിക്കൽ നമുക്ക് ഭക്ഷണം തന്നിരുന്ന ഭൂമികളെ മാറ്റിയെഡുക്കുന്ന പ്രക്രിയ തന്നെ ആണ് . ഇനി അങ്ങോട്ട് ഭക്ഷണ ദൌര്ലഭ്യം ഉണ്ടാകാൻ ഇത് ഒരു പ്രധാന കാരണമായിരിക്കും എന്ന് അർഥം.
കഴിഞ്ഞ കുറെ വര്ഷങ്ങളായുള്ള പഠനങ്ങളിൽ നിന്ന് വ്യക്തമാകുന്നത് ധാന്യങ്ങളുടെ അത്യുല്പാദന ശേഷി ഓരോ വർഷങ്ങളിലും കുറഞ്ഞു കുറഞ്ഞു വരുന്നു എന്നുള്ളതാണ്. അത് സ്വാഭാവികമായ ഒരു പരിണാമമാണ് എന്ന് എനിക്ക് തോന്നുന്നു. നമ്മൾ പലപ്പോഴും ഒരു ചെടിയിൽ നിന്ന് അതിനു താങ്ങാനാവുന്നതിൽ കൂടുതൽ ആഗ്രഹിക്കുന്നു. അതിനു വേണ്ടി അതിനെ അമിത പോഷകാഹാരം എന്ന അപകടത്തിൽ ചാടിക്കുന്നു. മനുഷ്യന് അപകടമായി തീരുന്ന പലതും ചെടികൾക്കും അപകടകരമായിരിക്കും എന്ന് നാം പലപ്പോഴും ചിന്തിക്കുന്നില്ല. അതിൽ നിന്ന് മനസ്സിലാകുന്നത് ഇന്നുള്ള കൃഷി ഭൂമികളിലെ വിളവു വര്ധിപ്പിച്ചു കൊണ്ടു ഈ ഭക്ഷണ ദൌര്ലഭ്യത്തെ നമുക്ക് തടുത്തു നിർത്താൻ ആവില്ല എന്നാണു. അപ്പോൾ കൃഷി ഭൂമികൾ ക്രമാതീതമായി വര്ധിപ്പിച്ചാലെ 2050 ആകുമ്പോഴേക്കു മനുഷ്യന്റെ ഭക്ഷ്യ പ്രശ്നം ഒരു പരിധി വരെ എങ്കിലും പരിഹരിക്കാൻ നമുക്ക് ആവുകയുള്ളൂ.
ലോകത്തെ തുറിച്ചു നോക്കുന്ന മറ്റൊരു ഭീകര പ്രശ്നം ജല ദൌര്ലഭ്യമാണ്. ജല ദൌര്ലഭ്യം പല തരത്തിൽ നമ്മെ ബാധിക്കുന്നുണ്ട്. ആധുനിക മനുഷ്യന്റെ ജലാവശ്യങ്ങൾ പ്രാചീനന്റെതിനേക്കാൾ ഭയാനകമാം വണ്ണം കൂടുതലാണ്. എല്ലാ രാജ്യങ്ങളിലെയും ജല നിലവാരം വർഷാ വര്ഷം കുറഞ്ഞു വരുന്നത് നാം അനുഭവത്തിലൂടെ അറിയുന്നതാണ്. ജല ദൌരല്ഭ്യം പ്രഥമ മായും ബാധിക്കുക കൃഷിയെ ആണ്. ഭക്ഷ്യ ധാന്യങ്ങളുടെ ദൌര്ലഭ്യം ലോകത്തെ ഒരു യുദ്ധത്തിലേക്ക് നയിക്കാനുള്ള സാധ്യത പോലും തള്ളി കളയാനാവില്ല. ഒരർത്ഥത്തിൽ അത് ജല സ്രോതസ്സുകളെ കീഴടക്കുന്നതിനു വേണ്ടിയുള്ള യുദ്ധം തന്നെ ആയിരിക്കും. ഇന്നത്തെ എണ്ണ യുദ്ധങ്ങൾ പോലെ. ആധുനിക വ്യവസായങ്ങളിൽ പലതും അമിതമായി ജലം ഉപയോഗിക്കുന്നവയാണ്. വളര്ച്ചയുടെ നിരക്ക് കൂടുമ്പോൾ കാര്ഷികമാല്ലാത്ത ജലത്തിന്റെ ഉപഭോഗവും കൂടും എന്ന് അർഥം. അതും നമ്മുടെ കാര്ഷിക ഉത്പാദനത്തെ സാരമായി ബാധിക്കും.
മനുഷ്യൻ അടിസ്ഥാനപരമായി ഒരു വിഡ്ഢിയാണ്. അവന്റെ വികസന സങ്കൽപ്പങ്ങൾ പലതും അവന്റെ ശവ കുഴി തോണ്ടുന്നവയാണ് എന്ന് അവനു അറിയില്ല. നിയന്ത്രണമില്ലാത്ത വികാസം എന്ന അവന്റെ മുദ്രാവാക്യം തികച്ചും പിന്തിരിപ്പൻ ആണെന്ന് മാത്രമല്ല, അത് തികച്ചും അശാസ്ത്രീയവുമാണ്. പരിമിതമായ ചുറ്റുപാടുകളിൽ അപരിമിതമായ വളർച്ച എന്നത് ഒരു മിഥ്യാ സങ്കൽപം മാത്രമാണ്.
യുക്തി വാദിയായ മനുഷ്യൻ അപകടങ്ങൾ മുന്നേ അറിയണം. അവയെ തടുക്കാൻ മുൻപേ തന്നെ പരിശ്രമം ആരംഭിക്കണം. നമ്മുടെ മുന്നില് രണ്ടു വിരുദ്ധങ്ങളായ വഴികളാണ് ഉള്ളത്. കൃഷിയെ നിരാകരിക്കുന്ന രീതിയിലുള്ള വ്യവസായത്തിന്റെ വളർച്ച. അതിന്റെ നീരാളി പിടുത്തത്തിൽ അകപ്പെട്ടുപോയ, സംസ്കാരത്തിന്റെ ആണിക്കല്ലായ കാർഷിക വൃത്തി. അധിക ഭക്ഷണമില്ലാതെ സംസ്കാരമില്ല എന്ന് നാം ഒന്നാം ക്ലാസിൽ പഠിച്ചത് ഇപ്പോൾ മറന്നു പോയി എന്ന് തോന്നുന്നു.
ഈ ലോകം നമുക്ക് മാത്രം ജീവിക്കാനുള്ളതല്ല. നമുക്ക് ശേഷം വരാനിരിക്കുന്ന അനേകം തലമുറകൾക്ക് കൂടി ജീവിക്കാനുള്ളതാണ് എന്ന് ഓർത്തു കൊണ്ടെ ഇരിക്കണം.
No comments:
Post a Comment