പേക്കിനാവ്

രാവിലെ പാൽകാരന്റെ മണിയടി കേട്ട് ഞാൻ ഉണരുന്നു. നാല്പതു രൂപയ്ക്കു പാല് വാങ്ങി കസാരയിൽ ഇരുന്നപ്പോഴേക്കും പൈസ കൊടുക്കാതെ (ഇവിടെ പറ്റാണ്) പത്രം തരുന്ന പത്രക്കാരനും എത്തി.  പത്രം വായിച്ചു കഴിയുമ്പോഴേക്കും അമ്പതു രൂപയുടെ മത്സ്യം , പിന്നെ അരി പച്ചക്കറി ഇന്നിങ്ങനെ കുറെ സാധനങ്ങൾ.  പട്ടിണി ഇല്ലാതെ ജീവിച്ചു പോകാനുള്ള വകകൾ ഒക്കെ ആയി എന്ന് തോന്നുന്നു.  ആകെ വേണ്ടത് ഇത്രയും വസ്തുക്കൾക്ക്‌ തുല്യമെന്ന് നാം കരുതുന്ന കുറെ നാണയങ്ങൾ. എത്ര എളുപ്പമായ ജീവിതം.

പക്ഷെ

ഇന്ന് ഞാൻ രാവിലെ ഉണർന്നില്ല. പാൽക്കാരന്റെ മണിയടി കേട്ടില്ല. മീൻകാരൻ കാലിയായ സൈക്കളുമായി പോകുന്നത് കണ്ടു അവനെ വിളിച്ചു

എന്തെടെ ഇത്. മീൻ തരാതെ പോകുകയാണോ.

മീൻ ഇല്ല

എന്താ വില കൂടിപ്പോയോ. എന്നാലും സാരമില്ല ഒരു നൂറു രൂപയ്ക്കു മീൻ എട്

ഇല്ലാ എന്ന് പറഞ്ഞില്ലേ.  കടലിൽ മീനില്ല.

അവൻ ഒന്നും പറയാതെ പോയി.  അനാദി പീടികക്കാരൻ പീടിക തുറന്നില്ല. അരി വാങ്ങിക്കെണ്ടതാണ്. ഫോണ്‍ എടുത്തു  അവനെ വിളിച്ചു.

എന്താടോ ഉറങ്ങി പോയോ. കട തുറക്കെണ്ടേ.

സാധനമില്ലാതെ കട തുറന്നിട്ടെന്താ.

സാധനത്തിനു എന്താ പറ്റിയത്.

എല്ലായിടത്തും ക്ഷാമം. വരൾച്ച. കുറെ കാലത്തേക്ക് അരി വരില്ല എന്നാണു കേട്ടത്.  പച്ചക്കറിയും അത് പോലെ. അവിടത്തെ ആളുകൾക്ക് പോലും തികയില്ല അത്രേ.

സ്വപ്നത്തിൽ സമയത്തിന് വേഗത കൂടുതലാണ്. ഇപ്പോൾ ഞാനും ഭാര്യയും തരിശായി കിടക്കുന്ന ഒരു ഭൂവിഭാഗത്തിൽ അനന്തതയെ നോക്കി നിൽകുകയാണ്‌. മുന്നിലുള്ള കിണറു വറ്റി വരണ്ടിരിക്കുന്നു. അകലെ നിന്ന് ഒരാള് ഒരു ചെറിയ സഞ്ചിയും ഒരു ചെറിയ കുപ്പിയും തൂക്കി അടുത്തേക്ക് വന്നു കൊണ്ടിരിക്കുന്നു.  ഒരു കയ്യിൽ വെള്ളവും മറ്റേതിൽ കുറച്ചു അറിയും.

കുറച്ചു അറിയും വെള്ളവും തരാമോ.  ഭാര്യ ചോദിച്ചു

തരാം. പകരം എന്ത് തരും.

എന്താ വേണ്ടത്.

അതൊക്കെ ഉണ്ടെ.....

അത് മുഴുമിപ്പിക്കും മുൻപേ ഞാൻ ഉണർന്നു

(ദൈവത്തിന്റെ കയ്യിൽ രണ്ടു ഓപ്ഷൻ ഉണ്ട്. ഒന്നുകിൽ ദീർഘ കാലത്തോളം മഴ. അല്ലെങ്കിൽ ദീർഘ കാലത്തോളം മഴ ഇല്ലായ്മ. ഇതിൽ ഏതു അദ്ദേഹം തീരുമാനിച്ചാലും നമ്മുടെ കാര്യം പോക്കാ.  പിന്നെ അദ്ദേഹം ഇത് ചെയ്യാതിരിക്കുന്നതു പോട്ടെ എന്ന് വിചാരിച്ചിട്ടാണ്.  പക്ഷെ എത്ര കാലത്തേക്ക് അദ്ദേഹം ഇങ്ങനെ വിചാരിക്കും എന്ന് പറയാൻ പറ്റില്ല . അത് കൊണ്ടു നമുക്ക് പ്രാര്തിക്കാം.

ദൈവമേ കാത്തു കൊൾകങ്ങ്
കൈവിടാതിങ്ങു  ഞങ്ങളെ     )